ვინ და რა არის კრიზისის წყარო ფსიქოთერაპიაში?

2024 ავტორი: Harry Day | [email protected]. ბოლოს შეცვლილი: 2023-12-17 15:48

გამოცდილების თერაპიული მდგომარეობა, თავის მხრივ, იწყებს კონტაქტში მყოფი ახალი ფენომენების დინამიკას, რომელთაგან თითოეული, შეგახსენებთ, ვითარდება კონტაქტის ამჟამინდელი მდგომარეობით განსაზღვრული ფორმით და ხარისხით. დიალოგის ფსიქოთერაპია განიხილება, როგორც კონტროლირებადი კრიზისის თერაპია, უნდა აღინიშნოს, რომ თერაპიის ამჟამინდელი მდგომარეობა განისაზღვრება ამ ეტაპზე აქტუალიზებული კრიზისების სპეციფიკური დიზაინის არსებობით.

თერაპიულ იდეოლოგიაზე დაყრდნობით, რომელიც ეფუძნება თერაპიის კონცეფციას, როგორც კონტროლირებადი კრიზისის პროცესს, აუცილებელია გავიხსენოთ ამ პროცესის ზოგიერთი თავისებურება.

პირველ რიგში, კონტროლირებადი, დაწყებული კრიზისის თერაპიის პროდუქტიული პროცესის დროს მნიშვნელოვანია ძალაუფლების ადექვატური განაწილება. თუ თერაპევტი პასუხისმგებელია თერაპიაზე (მაგალითად, გადაჭარბებული ზრუნვა), მაშინ არ არსებობს კრიზისი, შესაბამისად, ცვლილება შეუძლებელია. გარდა ამისა, თერაპიული ჩარევა კრიზისის პიკამდე მოსაგვარებლად არის გზა, რომ თავიდან ავიცილოთ იგი. მეორეს მხრივ, თუ თერაპიის პროცესში ძალაუფლება გადადის კლიენტის მიმართ, მაშინ ის მოკლებულია სფეროსგან მხარდაჭერის შესაძლებლობას და კრიზისის მოსაგვარებლად საჭირო რესურსებს, რომლებიც ხელმისაწვდომია გარეთ. ორივე შემთხვევაში, თერაპიული პროცესი ან შენელებულია ან საერთოდ დაბლოკილია. ამ სიტუაციის გაცნობიერებამ წამოაყენა ძალაუფლების დეცენტრალიზაციის მეთოდოლოგიური მოთხოვნა, რაც უკვე აღვნიშნეთ.

მეორეც, კონტროლირებადი დაწყებული კრიზისის თერაპიულ პროცესში, ტაქტიკურად, უნდა დაეყრდნოს პროქსიმალური განვითარების ზონის კატეგორიას. ეს ნიშნავს, რომ ნეოპლაზმების სიახლის მოცულობა და ხარისხი, რაზეც თერაპიული პროცესი ერთდროულად არის ორიენტირებული, უნდა იყოს რთული, მაგრამ პრინციპში კლიენტისათვის ხელმისაწვდომი. ერთის მხრივ, წარმოქმნილი საველე სიტუაციის მოსაგვარებლად აუცილებელი დაძაბულობის არარსებობა, მეორეს მხრივ, კონტაქტში გაჩენილი ფენომენების განცდის მიუწვდომელობას შეუძლია თანაბრად შეაჩეროს და გაყინოს თერაპიული პროცესი.

ვიმეორებ, დაწყებული კრიზისის სირთულის ხარისხი ოპტიმალური უნდა იყოს. თუმცა, ფენომენოლოგიური მიდგომის დებულებების საფუძველზე, აშკარაა, რომ აბსურდულია თერაპიაში დაწყებული კრიზისის ხარისხის კონტროლი. თერაპიული სფეროს ახალი მოთხოვნების სიმძიმე, კრიზისის შექმნა, ფუნდამენტურად არაპროგნოზირებადი ფაქტორია, განსაკუთრებით კლიენტებთან მუშაობისას, რომელთა ფსიქოლოგიური სირთულეები საკმაოდ მძიმეა. ამიტომ, გეშტალტთერაპიის დიალოგის მოდელში, თერაპიული ჩარევების კონტროლის ადგილი, რომლებიც იწვევენ კრიზისს, იკავებს თერაპიის სფეროში მხარდაჭერისა და იმედგაცრუების ბალანსის თვალყურს.

თერაპიის შემთხვევითი მოთხოვნილების გათვალისწინებით, „ქრონიკული დაბალი დონის გადაუდებელი დახმარების გაწევა უსაფრთხო მაღალი სტრესის საგანგებო სიტუაციამდე, რომლის დროსაც ყურადღება გამახვილებულია შფოთვით და რომელსაც, თუმცა, გააკონტროლებს აქტიური პაციენტი“[ფ. პერლსი და პ. გუდმანი; გ. 100], გეშტალტ თერაპიის ავტორები წერენ: „პრობლემის ტექნიკური მხარეა (ა) სწორი ხელმძღვანელობით დაძაბულობის გაზრდა და (ბ) შეინარჩუნოს სიტუაციის გაკონტროლების უნარი, თუმცა არა კონტროლი ის”[ფ. პერლსი და პ. გუდმანი; გვ.100].