როგორ ჩამოყალიბდა მაზოხისტური ხასიათი

2024 ავტორი: Harry Day | [email protected]. ბოლოს შეცვლილი: 2023-12-17 15:48

როგორ ყალიბდება მაზოხისტური ხასიათი? როგორი ბავშვობა ჰქონდა მაზოხისტს და რა გავლენა მოახდინა გარკვეულწილად გაუკუღმართებული ტემპერამენტის ჩამოყალიბებაზე?

მაზოხისტური ხასიათის ფორმირების ძირითადი ასპექტია ბავშვობაში ფიზიკური ან ფსიქოლოგიური შეურაცხყოფა, ზოგიერთ შემთხვევაში ორივე. გარდა ამისა, ბავშვის შეურაცხყოფის შემდეგ, მან მიიღო ყურადღება, ზრუნვა და სიყვარული. განსაკუთრებით მძიმე შემთხვევებში, შესაძლებელი იყო მშობლების სიყვარულის და სინაზის მიღება მხოლოდ ტკივილის საშუალებით.

ბევრი მკვლევარი აღნიშნავს, რომ ბავშვის ცხოვრებაში ერთგვარი გარდამტეხი მომენტის შემდეგ, გოგოებსა და ბიჭებს უვითარდებათ პიროვნება და ტემპერამენტის ინდივიდუალური დამახასიათებელი ნიშნების ფორმირება სხვადასხვა გზით. გოგონები უფრო მიდრეკილნი არიან შეიმუშაონ მაზოხისტური მოდელი და გახდნენ მსხვერპლნი, ხოლო ბიჭები ყველაზე ხშირად თავს იდენტიფიცირებენ სადისტ და აგრესორთან, იცავენ გარშემომყოფებთან ქცევის ამ ხაზს და მოქმედებენ მათზე "ინვალიდი" ბავშვობისთვის. რა თქმა უნდა, ქცევის ასეთი მოდელი არ არის ნორმა და არსებობს გამონაკლისი წესიდან.

ცხოვრებისეული გამოცდილებიდან ბევრი ფსიქოთერაპევტი აღნიშნავს, რომ მაზოხისტური მიდრეკილების მქონე ყველა ადამიანში არის ბევრი აგრესია, რომელიც საგულდაგულოდ იმალება და ჩახშობილია, მაგრამ ხშირად ვლინდება პასიური ფორმით. მაგალითად, აგრესიის პროვოცირება არის ერთგვარი პასიური აგრესია. ზოგადად, შეიძლება ვიმსჯელოთ, რომ აგრესია ერთსა და იმავე დონეზე ვითარდება პროვოკატორში და პროვოცირებულში, მაზოხისტსა და სადისტში.

მაზოხისტური ხასიათით, სხვა ტიპებზე მეტად, ფენომენი ვლინდება, რომელსაც ფროიდმა უწოდა "ობსესიური გამეორება". ცხოვრება საკმაოდ უსამართლოდ არის მოწყობილი - მდიდრები მდიდრდებიან, ღარიბები ღარიბდებიან, ტრავმირებულები უფრო მეტ დაზიანებებს იღებენ, ის, ვინც ბავშვობაში ყველაზე მეტად განიცადა, ზრდასრულ ასაკში აგრძელებს ტანჯვას. შესაბამისად, ბავშვი, რომელიც გაიზარდა „ტკივილის, სიყვარულის, ტკივილის, სიყვარულის“სცენარში, ზრდასრული ხდება, აგრძელებს მსგავსი ურთიერთობების და გამოცდილების „პოვნას“. ხშირად, მათ გარშემო მყოფებს სჯერათ, რომ ეს სიტუაცია თავად დაზარალებულმა შექმნა. მაგრამ ეს ასე არ არის - ასეთია მისი ცხოვრების სცენარი, რომელიც "მისტიკურად" ასახავს ბავშვობის პირობებს. ამ ადამიანისთვის უფრო გასაგებია ტანჯვაში ყოფნა, ტანჯვით ტკივილის მიღება. მან უბრალოდ არ იცის ცხოვრების სხვა გზა და მისი ცხოვრების გზა წინასწარ განსაზღვრული და ჩაწერილი იყო ბავშვობაში.

ბავშვობის პირველი შვიდი არაცნობიერი წლის განმავლობაში ყალიბდება ცხოვრების ხასიათი, ბედი და სცენარი, მაგრამ თქვენი ქმედებებისა და ქცევის შესწავლით და გაანალიზებით თქვენც შეგიძლიათ შეცვალოთ ეს სცენარი.

ბევრი მაზოხისტისთვის მშობლებმა შეასრულეს მხოლოდ ფუნქციური როლი, მათ შორის ემოციურად მათ ცხოვრებაში მხოლოდ მაშინ, როდესაც ბავშვი განიცდიდა დიდ ტკივილს, უბედურებას ან საფრთხეს. ასეთ სიტუაციებში ყურადღება, ზრუნვა და პოზიტიური ემოციები საერთოდ არ გამოჩნდა ბავშვთან მიმართებაში - ის უბრალოდ არ არსებობდა მამასა და დედისთვის. ასეთი ბავშვები თავს მიტოვებულად და უსარგებლოდ გრძნობენ, ხვდებიან რომ მათ შეუძლიათ მიიღონ მცირეოდენი სიყვარული და ყურადღება მხოლოდ გარკვეული ტკივილისა და ტანჯვის განცდის შემდეგ. ამ ოჯახებში ბავშვი იწყებს არსებობას მშობლებისთვის იმ მომენტში, როდესაც ისინი იწყებენ მის "განათლებას", დასჯას და ცემა: "შენ ეს უნდა გააკეთო! ნუ გააკეთებ სხვაგვარად! " ბავშვის მშობლების მოვლის ფორმულა უკიდურესად ნათელი ხდება - სიყვარული უდრის სადიზმს მასთან მიმართებაში. თუ დამოკიდებულება იცვლება, ჩნდება შიში - იქნებ მე აღარ ვარსებობ?

მაზოხისტ ინდივიდებს აქვთ ძალიან დიდი ჩავარდნა მარტოობის ზონაში. ისინი თავს მარტოსულად და ზედმეტად გრძნობენ და თავს მიტოვებულად გრძნობენ. მაგრამ ზუსტად ამ შეგრძნებების გამო, რათა არ მიატოვონ და მარტო დატოვონ, მაზოხისტები მზად არიან გაუძლონ დამცირებას, წყენას, ფიზიკურ ტკივილს.მარტო ყოფნა არის ყველაზე მტკივნეული რამ, რაც შეიძლება იყოს მაზოხისტისთვის. ხშირად მაზოხისტური მიდრეკილების მქონე ადამიანებს შეუძლიათ მოისმინონ ასეთი ფრაზები:”თუ მიმატოვებ, მე თვითონ გავაკეთებ რამეს (მაგალითად, თავს მოვიკლავ ან თავს მოვიკლავ).

თუ მაზოხისტის ხასიათის მქონე პირები გამოყოფილნი არიან საყვარელ ადამიანებთან, რომლებთანაც ისინი გულწრფელად არიან მიჯაჭვულნი და უყვართ, ისინი გრძნობენ სიცარიელეს და აუტანელ შიშს, იმდენად, რამდენადაც ვერ იძინებენ და ჭამენ ნორმალურად. მათთვის ბევრად უფრო მისაღებია ძვირფასი ადამიანის ნახვა, რომელსაც შეუძლია მათი შეურაცხყოფა და ჩაგვრა - მხოლოდ ის რომ არ წავიდეს!

როგორ გავუმკლავდეთ ამას? ზოგადად, მაზოხისტური და დეპრესიული თერაპია ძალიან ჰგავს, ისევე როგორც ამ ტიპის ტემპერამენტის ფორმირების ზოგიერთი ასპექტი (მაგალითად, ბავშვობა, რომელშიც მშობლები ფუნქციონირებენ და არა ემპათიები, აკრიტიკებენ შვილის ქცევის მოდელებს და აძლევენ თავისუფლებას გრძნობებს). Რა განსხვავებაა? მაზოხისტების ცხოვრების ისტორიის დასაწყისში ყოველთვის არის სულ მცირე ერთი სიმპათიური და თანაგრძნობადი ადამიანი (ერთ – ერთი მშობელი, ბებია, ბაბუა, ბიძა და დეიდა, აღმზრდელი, მასწავლებელი, შესაძლოა მეგობარი).

მაზოხისტური პიროვნების ფორმირების კიდევ ერთი ასპექტია სხვების წახალისება და მხარდაჭერა, აღფრთოვანება იმ პატარა კაცის გამბედაობისა და მოთმინებით, რომელთანაც იგი უძლებს ყველა უბედურებას და ტანჯვას. შედეგად, ბავშვს აქვს სრულიად გასაგები განცდა - რაც უფრო მეტად ვიტანჯები, მით უკეთესი და პატივცემული ვარ. ეს არაცნობიერი იდეა ღრმად არის ფესვგადგმული ცნობიერებაში, სრულწლოვანებაში დევნას და საბოლოოდ მიგვიყვანს იმ ფაქტზე, რომ ყველა ტანჯვა აუხსნელად იზიდავს ადამიანს.

ზოგადად, მაზოხისტური ხასიათის თემა ძალიან მწვავე და საინტერესოა, ის ყოველთვის ტოვებს უამრავ კითხვას და კიდევ უფრო მეტ თანაგრძნობას და უძლურებას. თუმცა, პათოლოგიურ შემთხვევებში ყველაზე ეფექტური მიდგომაა ფსიქოთერაპია. ძალიან ძნელია მაზოხისტური ხასიათის ახლო მეგობრის ან შეყვარებულის დახმარება და ორმაგად ძნელია მის გვერდით თანაგრძნობისა და უძლურების განცდა, რომ აღარაფერი ვთქვათ თავად დაზარალებულის გრძნობებზე.