2024 ავტორი: Harry Day | [email protected]. ბოლოს შეცვლილი: 2023-12-17 15:48
…”დედა, ბებია მოკვდა”, - გაისმა ხმა თითქოს სხვა სამყაროდან. მიწა გაქრა ჩემი ფეხის ქვემოდან, ცხელმა, ცეცხლოვანმა ტალღამ მოიცვა მთელი ჩემი არსება, დამიწვა გული. თითქოს გაყოფილი ვიყავი: ჩემი ერთი ნაწილი კვდებოდა ამ სიტყვებით, მეორე კი მხოლოდ შორიდან უყურებდა. ეს ნაწილები ერთმანეთისგან ძალიან შორს იყო. მე ვიყავი მთლიანი, ნამდვილი, ცოცხალი, თითქოს საერთოდ აღარ ვიყავი. ნატეხები …
ეს ამბავი კარგად დასრულდა - ინფორმაცია მცდარი აღმოჩნდა, დედა ცოცხალი იყო. მაგრამ მე მახსოვს ეს გამოცდილება მრავალი წლის განმავლობაში ყველა ემოციით და შეგრძნებით, თითქოს ეს უბრალოდ მოხდა. წლების განმავლობაში, ამ მოგონებების სიმკვეთრე არ დუნდება.
ალბათ ამიტომაც ვმუშაობ ამ თემაზე, დაკარგვისა და მწუხარების თემაზე. როდესაც ჩემი კლიენტების რთული ისტორიების წინაშე ვდგავარ, მე ნამდვილად ვიზიარებ და მესმის მათი გრძნობები, შემიძლია წარმოვიდგინო რა ხდება მათთან. მე ვიცი, რამდენად მტკივნეული და საშინელია ამ გრძნობებში ჩაძირვა, ამ ტკივილსა და იზოლაციაში სამყაროსგან, ადამიანებისგან.
თითოეული მწუხარება ინდივიდუალურია. თითოეული ადამიანი განიცდის თავის დანაკარგს უნიკალური გზით, თითქოს ეს პირველად მოხდა მსოფლიოში. მაგრამ არის რაღაც, რაც აერთიანებს ამ ადამიანებს - ცხოვრებისგან იზოლაციისა და მარტოობის განცდა. და ეს მდგომარეობა მტკივნეულად სასურველი და აუტანელია. ძნელია მასთან ცხოვრება.
Ვიცი. ამიტომ, მე არ ვწყვეტ ხოლმე განმეორებით თქმას, რომ ადამიანები არ უნდა დარჩნენ მარტო თავიანთ მწუხარებასთან ერთად.
მე მჭირდება ვინმე ახლომახლო. ვისაც შეუძლია გაუმკლავდეს სხვის ტკივილს. ვინ იცის მოსმენა და მოსმენა. ვინც არ ცდილობს ყურადღების გადატანას და დამწუხრებულ ადამიანს საშუალებას აძლევს იცხოვროს თავისი ტკივილით. რადგან იცხოვრე, შეგიძლია გაუშვა. რადგანაც მეორეს ესაუბრება ისევ და ისევ მის დაკარგვაზე, ადამიანი თავისუფლდება აუტანელი გრძნობებისგან. რადგან აუცილებელია ლაპარაკი და ტირილი, აუცილებელია მანამ, სანამ ამის საჭიროება არსებობს. რადგან მწუხარება მტკივნეული, მძიმე, მაგრამ ნორმალურია! გადარჩი, არ შეიძლება მოითმინო. მწუხარების საქმე გრძელდება მანამ, სანამ მკვეთრი ტკივილი არ შეიცვლება მწუხარებით და არ იქნება შესაძლებლობა გადაადგილება, ცხოვრება. Იცხოვრე შენი ცხოვრებით.
გირჩევთ:
მშობლების ოჯახში მეუღლეთა ცხოვრების გამოცდილების გავლენა საკუთარი თავის მშენებლობაზე
ხდება ზრდასრული, დამოუკიდებელი, ადამიანი იძენს არჩევანის შესაძლებლობას. ჩვენ თავისუფლები ვართ გავაკეთოთ ისე, როგორც ვთვლით საჭიროდ, ყველა გზა ღიაა. ჩვენ შეგვიძლია აღფრთოვანებული ვიყოთ ჩვენი მშობლებით და ვცდილობთ ვიყოთ მათი ღირსნი, ან შეგვიძლია უარი ვთქვათ იმ გზაზე დგომაზე, რომელზეც ისინი დაბრკოლდნენ და დაბრკოლდნენ მთელი ცხოვრება.
ჩვენი აღქმის დამახინჯება წარსული გამოცდილების გავლენით. გადაცემის და კონტრტრანსფეროს ფენომენი
სიგმნუდ ფროიდის მიერ აღწერილი გადაცემის ფენომენი არის ერთ -ერთი მთავარი აღმოჩენა ფსიქოანალიზსა და ფსიქოთერაპიულ პრაქტიკაში. კარლ გუსტავ იუნგის აზრით, "გადაცემა არის თერაპიის ალფა და ომეგა". ეს ფენომენი იმაში მდგომარეობს იმაში, რომ გრძნობები, მოლოდინი, ქცევა და ურთიერთობების სხვა მახასიათებლები წარსულის მნიშვნელოვან ფიგურებთან გადადის (დაპროექტებულია) სხვა ადამიანებზე აწმყოში.
რატომ მტკივა ასე მძიმე ცხოვრებისეული სიტუაციების გადატანა
მოზარდობის პრობლემების 80% ფესვებია ჩვენი ბავშვობის ტრავმულ სიტუაციებში . ის, თუ როგორ ვუკავშირდებით საკუთარ თავს, ადამიანებს, როგორ ვრეაგირებთ ჩვენს გარშემო არსებულ სიტუაციებზე, როგორ ვგრძნობთ თავს გუნდში, ახლო ურთიერთობებში, როგორ განვიცდით მტკივნეულ სიტუაციებს, როგორ გამოვხატავთ მათში - პირველ რიგში ბავშვობაშია შეძენილი .
პასუხისმგებლობის გადატანა
მიმიღეთ ის ვინც ვარ - ამბობს ადამიანი. უხეში ვარ? ამპარტავანი? Ამაყი? არ გაფასებ? დაგკარგე? თავს მაღლა ვთვლი? ყვირის შენზე? მე პატივს არ ვცემ შენს აზრს? დიახ, მე ასეთი ვარ. შენ უნდა მიმიღო ისეთი როგორიც ვარ, შენ ვერ შემცვლი, მე ყოველთვის ასე ვიყავი.
სახლისკენ გრძელი გზა: ცხოვრება, როგორც მშობლების გამოცდილების საწინააღმდეგო
- მე მამას პატივს არ ვცემ. ის კაცი არ არის! - დედამ მთელი ჩემი ცხოვრება დაანგრია. ყველაფერი მის შესახებ მეზიზღება! ძალიან ხშირად ჩვენ ვიწყებთ ჩვენი ცხოვრების მშენებლობას, როგორც მშობლის სრულიად საპირისპირო. მშობლები სიღარიბეში ცხოვრობდნენ - ჩვენ ყველაფერს ვაკეთებთ იმისთვის, რომ საშუალოზე მაღალი ვიშოვოთ.
