2024 ავტორი: Harry Day | [email protected]. ბოლოს შეცვლილი: 2023-12-17 15:48
და მაინც ჩვენ ადამიანები ვართ ჯადოქრები.
ბავშვობაში ვკითხულობთ ზღაპრებს, შემდეგ კი, როცა სრულწლოვანი გავხდებით, ჩვენ ხშირად განვახორციელებთ ჩვენს ცხოვრებაში იმ ზღაპრების გმირებს, რომლებიც გვიყვარდა და რომლებსაც გულწრფელად თანაუგრძნობდით.
ერთ -ერთი ილუსტრაცია:
თხოვნა კაცისგან: მე მივიღე თანამდებობა, მენეჯერი. მე ვარ დაახლოებით 5 თვე. ვგრძნობ თავს დაუცველად, მე ხშირად მიწევს მუშაობა ზარმაცი ადამიანებისთვის, მათი ორგანიზების ნაცვლად. მე უნდა ჩავუღრმავდე და შეასრულოს ის ამოცანები, რაც უნდა შეასრულონ ჩემი სტრუქტურული დანაყოფების ლიდერებმა.”…
კლიენტის საერთო შთაბეჭდილება: ჭკვიანი, კომპეტენტური, მიზანდასახული, ღრმა დარწმუნებით, რომ ის წესრიგშია და სამყარო კარგია.
ანუ, მისი შინაგანი მდგომარეობა და ის, რაც ხდება ახალ სამსახურში, რატომღაც არ ჯდება.
მე დავსვი კითხვა სცენარის შესახებ: რამდენი ხანი დასჭირდა ადაპტაციას წინა სამუშაოებზე: 1 წელი ორ წინა სამუშაოზე, 1 წელი ინსტიტუტში. პირველი კლასი იყო კითხვის გარეშე, სწრაფად ადაპტირებული.
ანუ, ზოგადი ტენდენცია ნათელია და ნათელია, რომ სცენარი უკვე ჩამოყალიბებული იყო სკოლაში.
მთავარ კლიენტს ესმის, რომ ადაპტაციისთვის 1 წელი ბევრია. ბევრი სხვა ადამიანის მაგალითია, რომლებსაც 2-3–5 თვე სჭირდებათ ახალ ადგილზე სრულად ადაპტირებისთვის.
და მაინც დარჩა კითხვა: საიდან გაჩნდა წელი, რატომ ზუსტად ერთი წელი და არა ერთი თვე, არა 3 თვე? - გაუგებარია.
კლიენტის ერთ -ერთი სტანდარტული კითხვა: "რომელია შენი საყვარელი ბავშვთა ზღაპარი?" - "ასეთი არ არსებობს, მაგრამ სკოლაში წავიკითხე რომანი" რობინსონ კრუზო ", რამდენჯერმე გადავიკითხე.
ბუნებრივია, მე ვკითხე - "რამდენი ხანია რობინსონი ადაპტირებულია?" - "არ ვიცი, შევხედავ"
კონსულტაციიდან ნახევარი საათის შემდეგ მოდის ციტატა წიგნიდან: "თითქმის ერთი წელი დასჭირდა კუნძულზე საბოლოოდ დასახლებას, ჩემი საწყობის მოწესრიგებას და კიდევ უფრო საფუძვლიანად გაძლიერებას ღობეს."
ახლა კი მითხარი, რომ ჩვენ არ ვართ ჯადოქრები 🙂
გაგვიზიარეთ, იქნებ თქვენ გაქვთ ჯადოსნური ისტორია, როგორ გააცოცხლეთ ან იქნებ მაინც გააცოცხლეთ თქვენი საყვარელი პერსონაჟები თქვენს ცხოვრებაში?
