როგორ ვისწავლოთ საკუთარი თავის იმედი? გახდი საკუთარი თავის კეთილი დედა

2024 ავტორი: Harry Day | [email protected]. ბოლოს შეცვლილი: 2023-12-17 15:48

თითოეულ ჩვენგანს სჭირდება დედა - ადამიანი, რომელიც ზრუნავს და ფიქრობს ჩვენზე, რომლის ინტერესებიც ყველაფერზე მაღლა დგას.

ზრდასრული ხდება ეს დედა თავისთვის

თითოეულ ჩვენგანს ჰყავს "შინაგანი დედა" - პიროვნების ის ნაწილი, რომელიც პასუხისმგებელია ჩვენს მიმართ მოვლაზე, სიყვარულსა და მხარდაჭერაზე.

არის თუ არა ეს "დედა" მომთხოვნი, იგნორირება, ზრუნვა და მხარდაჭერა დამოკიდებულია ორ ფაქტორზე. ბავშვობიდან ვნახეთ მაგალითები, ჰქონდა თუ არა ჩვენს დედას უფლება საკუთარ თავზე ზრუნვის. და იმაზე, თუ რამდენად ჩადო მან ჩვენში ჩვენი პირადი ღირებულების შეგრძნება.

ჩვენს საბჭოთა ბავშვობაში, საკუთარი თავის მიტოვება ბავშვების გულისთვის და ან მუშაობის აუცილებლობა დედების უმეტესობის იდეოლოგიაა. და, საერთოდ, საკუთარ თავზე ზრუნვა რატომღაც უსიამოვნო იყო. ყველამ იცის, რომ მე ანბანის ბოლო ასო ვარ.

თუ მე არ მაქვს უფლება ვიზრუნო საკუთარ თავზე, ველოდები რომ სხვები იზრუნებენ ჩემზე

დიდი ხნის განმავლობაში ეს დიდი "სოციალური დედა" იყო სახელმწიფო, რომელსაც დაევალა ყველა მისწრაფება და ოცნება. რამდენიმე თაობას აქვს სტერეოტიპი, რომ ვიღაც დიდი და ძლიერი არის პასუხისმგებელი ჩემს ცხოვრებაზე, ჯანმრთელობაზე და კეთილდღეობაზე.

ადამიანისთვის "დედა" შეიძლება იყოს ორგანიზაცია ან კომპანია, რომელშიც ის მუშაობს.

მშობელთა ყოვლისშემძლე ფიგურა ორი ათას წელზე მეტი ხნის განმავლობაში უამრავი ადამიანისთვის იყო ღმერთი. მაგრამ ხალხური სიბრძნე - "ენდე ღმერთს, მაგრამ ნუ დაუშვებ საკუთარ თავს" შესაძლებელს ხდის აიღო პასუხისმგებლობის ნაწილი მაინც.

მოლოდინი იმისა, რომ სხვა ვალდებულია იზრუნოს ჩემზე - ჩემი ქმარი (ცოლი), ლიდერი, ჩემი გუნდი, ჩემი მეგობრები, სახელმწიფო თუ ღმერთი - აძლევს ადამიანს რწმენას, რომ სხვა არის პასუხისმგებელი მის სიცოცხლეზე

”ჩემი კოლეგების გამო, მე უნდა ვიმუშაო სამ ცვლაში”,”თუ ის მიყვარდა, მას არ აინტერესებდა, რომ მე ასე ვეწეოდი”,”მის გამო, მე დავიწყე სმა”,”ჩემმა შვილმა უნდა დაინახოს როგორ ვცდილობ და შესთავაზეთ დახმარება "," თუ ის ნამდვილი მეგობარია, მან უნდა გაიგოს და გამოიქცეოდეს ჩემს დასახმარებლად."

და ვის ეკისრება პასუხისმგებლობა, ამაზე და დამნაშავეზე.

რა თქმა უნდა, შემდეგ ჩნდება ფრაზები: "ოჰ, რა თქმა უნდა, მე მესმის, რომ ჩემი ბრალია, რომ სხვა ადამიანების იმედი მქონდა." "მე სულელი ვარ, რომ მჯერა და მისი იმედი მაქვს."”მე არ უნდა მქონოდა მისი იმედი”.

მაგრამ ეს არ ცვლის არსს. რჩება ღრმა უკმაყოფილება და ღალატის გრძნობა. განცდა, რომ ამ ადამიანებმა უღალატეს. თითქოს პასუხისმგებლობა მაინც მათ ეკისრებათ და ისინი ვერ შეძლეს, არ გაამართლეს, არ დაეუფლნენ, არ გაუმკლავდნენ.

ასეთი დიდი ბავშვური წყენა დედის მიმართ.

ვისაც არ უყვარდა და არ აინტერესებდა.

შენი პირადი "შინაგანი დედა" შეიძლება იყოს ძალიან სასტიკი და მომთხოვნი, ამომწურავი და კრიტიკული

და იმისათვის, რომ გადარჩეთ ასეთ "დედასთან", თქვენ მუდმივად უნდა იაროთ ხრიკებზე. ისეთი ხრიკები, რომლითაც ბავშვები მიდიან, რომ მიიღონ რაიმე მაინც საკუთარი თავისთვის. თქვენ შეგიძლიათ ავად გახდეთ ისე, რომ არ წახვიდეთ სკოლაში ან არ გამოიყენოთ მეთოდი მოზრდილებში - "მე ვსვამ და თავისუფალია მთელი დღე".

არ აქვს მნიშვნელობა რა ხრიკებს მიმართავენ ადამიანები, რათა მოატყუონ თავიანთი მკაცრი და ზედმეტად კრიტიკული "დედა" შიგნით. ერთ -ერთი გზა არ არის თქვათ რას აკეთებთ საკუთარ თავს და უცებ "მან" ვერ შეამჩნია. გააკეთე რამე "სულელურად".

თითოეულ ადამიანს სჭირდება ძლიერი და მზრუნველი მხარდაჭერა შიგნით. მშობლის შინაგანი ფიგურა, რომელიც საშუალებას მოგცემთ სრულად იზრუნოთ საკუთარ თავზე და იყოთ კარგი მშობელი თქვენი შვილებისთვის

მაგრამ, სამწუხაროდ, ბევრს ჯერ კიდევ სჭირდება დედის ეს ძლიერი იმიჯის გაზრდა, რათა იპოვოს საკუთარი დაცვა და მხარდაჭერა.

გქონდეთ შესაძლებლობა დაეყრდნოთ საკუთარ თავს.