ბავშვებში დასაშვებობის საზღვრების დარღვევა (საქმე)

2024 ავტორი: Harry Day | [email protected]. ბოლოს შეცვლილი: 2023-12-17 15:48

ხუთი წლის ბიჭის მშობლებმა ბავშვი და ბებია გაგზავნეს ზღვაზე ორი კვირის განმავლობაში. ბებია ძალიან ცდილობდა იმის უზრუნველსაყოფად, რომ ბავშვის დასვენება იყო შესანიშნავი და არაფრით დაჩრდილული. ზღვაზე იყო მდიდარი პროგრამა: ექსკურსიები, მოგზაურობები. ეს იყო ბავშვის პირველი მოგზაურობა მშობლების გარეშე, თუმცა ის უკვე იყო ზღვაზე ადრე.

სახლში დაბრუნდნენ ბედნიერები, კმაყოფილები, დასვენებულები და გარუჯულები. ზღვიდან ორიოდე დღის შემდეგ, ბავშვის დედამ შენიშნა, რომ სადილზე ის სვამდა … სუპს თეფშიდან.”შენც ასე გააკეთე ზღვაზე?” - ჰკითხა მან.”დიახ!”, - უპასუხა ვაჟმა სიამაყით და დაამატა:”და მე ასევე ვჭამე კარტოფილის პიურე ჩემი ხელით!”.

ჩასვლისთანავე ბებიამ თქვა, რომ ბავშვი ზღვაში ძალიან აღელვებული და ემოციური იყო. დედა ასევე დღითი დღე სულ უფრო შესამჩნევი ხდება … მის ხმაში არსებობს ინტონაცია: "მე არ ვარ ბუუუუდუუუუუ …", "მე არ ვწუწუნებ" ნაცვლად უბრალოდ "არა" -ისა. ბავშვი მთელი დღე იდგა თავზე და ამ მდგომარეობაშიც კი ჭამდა, ფეხები მაღლა ჰქონდა. აღელვება და ემოციურობა გაიზარდა. მშობლებმა დაბნეულმა შეხედეს შვილს. ბავშვი ჩანაცვლებული იყო. ბავშვმა იგნორირება გაუკეთა ყველა მოთხოვნას, რწმენას, მშობლების წესებს, ყურადღება არ მიაქცია. გამოჩნდა მბრძანებლური ტონი: "აბა, სად არის ჩემი წვნიანის კოვზი?", "დადე სალათი ჩემს თეფშზე". ბოლო წვეთი იყო აგრესიის გამოჩენა მის შვილში. თუ რამე არ იყო "მასზე", ის მაშინვე შევარდა მუშტებით და ღრიალებდა მშობლებზე, მას შეეძლო მტკივნეულად მოეკიდა ხელი, დაეჯახა დედას ზურგზე. უფრო მეტიც, აგრესია ამ ოჯახში მიუღებელი იყო. მშობლები არასოდეს სცემენ ბავშვს და არ ავლენენ აგრესიას ერთმანეთის მიმართ. საიდან გაჩნდა - ასეთი რისხვა, ასეთი გაღიზიანება, ღრიალი და მუშტები?

ახლა კი, წესრიგში. მართლა რა მოხდა?

1. ბავშვი ხუთი წლის განმავლობაში გაიზარდა ოჯახში, სადაც მშობლებმა დაადგინეს წესები, დააყენეს მოთხოვნები, აღზარდეს ბავშვი მათი ღირებულებების გათვალისწინებით და ჩამოაყალიბეს ეს ღირებულებები ბავშვში. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, მათ ჩამოაყალიბეს დასაშვები საზღვრები მათი შვილისთვის, რომლის მიღმაც მას მხოლოდ იშვიათ გამონაკლისებში შეეძლო წასვლა. ბავშვებს სჭირდებათ საზღვრები, რადგან ასე გრძნობენ თავს უსაფრთხოდ.
2. ბავშვი მიემგზავრება ზღვაზე, სადაც მშობლები არ არიან, მაგრამ არის ბებია, რომელსაც სურს ასიამოვნოს ბავშვს და ამიტომ ჩართავს "ნებადართულ რეჟიმს". ეს არის სერიალიდან - "რაც არ უნდა გაერთოს ბავშვმა, სანამ არ ტირის". ბავშვი, რომელიც თავიდან არ იყო მიჩვეული იმას, რომ მას ყველაფრის გაკეთება შეუძლია: შეჭამე კარტოფილი ხელებით და (მაპატიე!) წადი ტუალეტში სანაპიროზე სადმე და ბევრი სხვა რამ, იწყებს ამ შემსუბუქების "გასინჯვას". ერთის მხრივ, ეს არის საინტერესო, ეს არის დამოკიდებულება და მე მინდა უფრო და უფრო დავაგემოვნო ეს ნებადართულობა. და ბებია იწყებს მის გატაცებას ამაში. ბავშვი, რომელიც ადრე იყო მშობლების წესების ფარგლებში და მკაფიო საზღვრებით, არ არის მიჩვეული ნებადართულობას, რომელშიც არ არსებობს საზღვრები. ამიტომ, საზღვრების არარსებობა ბავშვის მოთხოვნებსა და სურვილებს უსასრულოდ აქცევს.
3. ბავშვის აღელვება სწორედ ამ საზღვრების არარსებობას უკავშირდება, რადგან: ჯერ ერთი, ეს ბავშვისთვის ახალი სიტუაციაა და მეორეც, მან არ იცის რა ქნას ამ სიტუაციასთან. მას არ შეუძლია მისი "მონელება", თუმცა აკრძალული ხილი უხმობს.
4. შემდეგ შვებულება მთავრდება და ბავშვი ბრუნდება თავის ოჯახში, სადაც წესები არ გაუქმებულა. ის იწყებს წინააღმდეგობას ამ წესების გამო, რადგან ჯერ კიდევ იმ რეჟიმშია, რაც ბებიამ დაადგინა. მისთვის ძნელია შეეგუოს მშობლების ადრეულ მოთხოვნებს და წესებს. ამიტომ ბავშვი აღშფოთებით ხვდება მშობლების ყველა კომენტარს. აღშფოთება ძლიერდება და აგრესია ჩნდება, მუშტები და ღრიალებს.

რჩება იმის გაგება, თუ რა უნდა გააკეთოს ამ ყველა მშობელმა?

1. გამოიჩინეთ მოთმინება და დაიწყეთ ახალი ღირებულებების სისტემის შექმნა (უხუცესების პატივისცემა, ჩვენ არ ვიბრძოლებთ ჩვენს ოჯახში და ა.შ.), წესები, მოთხოვნები და, იშვიათ შემთხვევებში, აკრძალვები. ანუ ხელახლა ჩამოყალიბდეს მშობლების არყოფნისას დარღვეული საზღვრები.
2. სწორად რეაგირება ბავშვის აგრესიაზე, რეაქცია მის გრძნობებზე აქტიური მოსმენით: "გაბრაზებული ხარ", "ოჰ, რა გაბრაზებული ხარ ახლა!" ასწავლეთ მას მშვიდად თქვას "არა" და შეეცადეთ ყურადღება არ მიაქციოთ მის ხმაში მკვეთრი ინტონაციების გამოვლინებებს. თუ ბავშვი მიიღება აგრესიულ სიტუაციებში (არ აურიოს თავად ბავშვის მიღება მისი შეუსაბამო ქცევის მიღებასთან), მისთვის უფრო ადვილი იქნება გაუმკლავდეს ამ გამოხტომებს.
3. გამოხატეთ თანაგრძნობა სიტუაციებში, როდესაც მშობლები ვერ ასრულებენ ბავშვის სურვილებს და მოთხოვნებს.
4. შემოიღეთ ბავშვის არასათანადო ქცევის შედეგების სისტემა, მაგრამ არ გამოიყენოთ ემოციური (ბავშვისგან იზოლაცია, „მე შეურაცხყოფილი ვიყავი და საერთოდ არ მომიახლოვდა“) და ფიზიკური დასჯა.
5. გჯეროდეთ, რომ ბავშვი გაუმკლავდება ამ სიტუაციას.

დიახ, ბევრი სამუშაოა. მაგრამ ღირს - დაუბრუნოს ოჯახში ჰარმონია, სიმშვიდე არა მხოლოდ ბავშვს, არამედ მის მშობლებსაც !!