ფსიქოლოგი არის ადამიანი

2024 ავტორი: Harry Day | [email protected]. ბოლოს შეცვლილი: 2023-12-17 15:48

ამ მყიფე სამყაროში შენ ხარ მსუბუქზე ვიდრე კვნესა

შემოტრიალდა საქანელის ჰორიზონტი, შენი უარყოფილი მზერა უფრო ძვირფასია ვიდრე ჰაერი, ფიქრების ფრენა აფუჭებს აკვარელს

დაიღალა ცხოვრებით, შერცხვა თქვენ კვნესა

სხვისი ხელები არ პოულობენ საკუთარ თავს

და თუ შენ ხარ ის რასაც ეძებ, შენ არ გახდები ის, რაც გეძებს.

ფსიქოლოგი არის ადამიანი და როგორც მოგეხსენებათ, ადამიანთან ერთად ცხოვრება ძალიან რთულია. ძნელია მისი შენგან დამოუკიდებლად ნახვა (ფსიქოლოგის მაგალითის გამოყენებით), ძნელია მისი უცნობი და მიუწვდომლობის მიღება.

სინამდვილეში, ფსიქოლოგი არის ჩვეულებრივი ადამიანური ურთიერთობების მოდელი, რაც შეიძლება ახლოს იყოს რეალობასთან, როდესაც ყველას შეუძლია დარჩეს საკუთარი თავის ჩათვლით, საკუთარი შიშებითა და კომპლექსებით, მეორესთან მიმართებაში. ამის გაძლება უკიდურესად რთულია, შესაძლოა შეუძლებელიც კი, რადგან როდესაც ის საკუთარ თავს უახლოვდება, ადამიანი გაივლის ცდუნებებისა და შიშის ყველა წარმოსახვით და წარმოუდგენელ დონეს, რომელიც დაკავშირებულია დამოკიდებულების, მიჯაჭვულობისა და განშორების მის ტრავმულ გამოცდილებასთან. თქვენი ცხოვრების ცენტრალური კომპლექსის ჩამოყალიბების გზაზე, I- კომპლექსი, ე.ი. მისი ინდივიდუალიზაციისკენ მიმავალ გზაზე, ადამიანი აუცილებლად წააწყდება სხვა ადამიანის I- კომპლექსის ფორმირებას და ისევ, იქნება ცდუნება იცხოვროს სხვაში, მაგრამ არა საკუთარ თავში.

ფსიქოლოგი უკიდურესად ურთიერთგამომრიცხავი ფიგურაა, მე კი ვიტყოდი - ობიექტი, რომელსაც პაციენტის თვალით ხედავენ, როგორც რაღაც ნაცნობსა და უცნობს ამავე დროს. პაციენტი შეეცდება ფსიქოლოგი გახადოს საკუთარი, რა მნიშვნელობისაც არ უნდა იყოს ის და ორივეს გაუჭირდება გაძლება.

სხვისი ცხოვრება თავისი ჯადოსნური შეხსენებით გვახსენებს სამყაროს ჩვენს ადრეულ ბავშვობას, ეს ინტერესი დაუოკებელია, მას განზრახული აქვს უცნობი უფსკრულში ჩააგდოს, მაგრამ ამის განხორციელების მცდელობა, საიდუმლოს გასარკვევად სხვისი ცხოვრების, ის მიიყვანს ადამიანს უფრო და უფრო, პაციენტი შეაღწევს მისი კომპლექსებისათვის დამახასიათებელ ანალიზში და ანალიტიკოსი იქნება ამ უცნობი სამყაროს ნაწილი. როგორ მივიღოთ ის ფაქტი, რომ ცოცხალი უარი თქვა განზრახვაზე შეუცნობელის შემეცნებაში? ეს არის კითხვა. როგორ დავთმობ სხვას, როდესაც ის შენს გვერდით ზის, ცოცხალი, განსხვავებული, როგორც ჩანს, შენი. როგორ შეიძლება გახდე საკუთარი თავისთვის ცოდნის ობიექტი, საკუთარი თავის ადგილზე დაყენების მცდელობისას?

ადამიანი, განსხვავებული ადამიანი, ის იგივეა, რაც მე, მას რომ უყურებ, შეიძლება იფიქრო, რომ შენ ყველაფერი იცი მის შესახებ, შეიძლება იფიქრო, რომ მან ყველაფერი იცის შენს შესახებ, შეიძლება იფიქრო, რომ შენ არ უნდა იცოდე არაფერი მას.

ფსიქოლოგი არის სხვა ადამიანი, რომელსაც პაციენტი ვერ ამოიცნობს და ეს არის ტრაგედია ადამიანების დიდი უმრავლესობისთვის, რომლებიც მზად არ არიან მიიღონ თავიანთი სუპერ-უნარების დაკარგვა სამყაროს გასაგებად, ეს არის კედელი. ჩიხი, რომლის გადალახვა შეუძლებელია მისი განადგურების გარეშე, მაგრამ განადგურებას თან ახლავს განადგურება. ჩიხი არის მოგზაურობის დასასრული, ის არის საკუთარ თავთან შეხვედრის ადგილი, რომელშიც გარანტირებულია სიჩუმე და სიმშვიდე.

პაციენტი ამას სხვაგვარად ხედავს. კომპლექსები, შიშები, ტკივილი, სასოწარკვეთა ქმნის განსხვავებულ გარეგნობას იმისა, რაც ხდება. პაციენტი ვერ ხედავს ამ უნიტარულ ერთეულს ფსიქოლოგის სახით, ის ხედავს იქ საკუთარი თავის გაგრძელებას და ეს ნორმალურია, მაგრამ ეს არ არის ჩიხი.

ადამიანის გვერდით ცხოვრება ხანდახან უბრალოდ აუტანელია, შეგრძნებები გვაგონებს არაცნობიერში, ჩვენ ვგავართ ვირთხებს, რომლებიც ქარიშხალში ხტება გემზე, შეგრძნებებისა და გრძნობების ოკეანემ შეიძლება დაგვღუპოს, დაგვღუპოს, გაგვანადგუროს, ნებისმიერი ფორმით, თუნდაც ხსნის ფორმა და ფსიქოლოგი არის ის ობიექტი, რომელიც არ იხსნის თავს, ის მხოლოდ თქვენი ხსნის ზღურბლზე დგას, როგორც შუქურა ზღვის სანაპიროზე, ის უბრალოდ არის და ის არაფერში დაგეხმარებათ, გარდა ერთისა - მისი ყოფნა ამ სამყაროში. არა შენს ცხოვრებაში, არამედ ამ სამყაროში. ის უბრალოდ არის და ეს არის ყველაფერი, რაც მას შეუძლია მოგცეთ დიდწილად, და ეს არის ის, რისი მიღებაც ჩვენგან ცოტას შეუძლია.