2024 ავტორი: Harry Day | [email protected]. ბოლოს შეცვლილი: 2023-12-17 15:48
დედის სიყვარული ბავშვისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია. ეს არის რესურსი, რომელიც უზრუნველყოფს სიცოცხლის ხანგრძლივ მხარდაჭერას. მაგრამ ზოგჯერ ეს სიყვარული ხდება მახრჩობელა, ზღუდავს და არ იძლევა ზრდის საშუალებას.
მე მომიახლოვდა ბიჭი მიშას დედა (სახელი შეცვლილია, რა თქმა უნდა), 7 წლის, რომელმაც ახლახანს დაიწყო სკოლა და დაიწყო სირთულეები თანატოლებთან და მასწავლებელთან.
ბიჭის დედა:
- მასწავლებელი გულგრილია ჩემი შვილის და საერთოდ ყველა ბავშვის მიმართ. ის არ ცდება და არ სურს ბავშვებზე თუნდაც მცირე დრო დახარჯოს.
ფსიქოლოგი:
- როგორ გამოიხატება ეს კონკრეტულად?
Დედა:
- გუშინ მან ბავშვები ქუჩაში გამოიყვანა და არც შეუხედავს როგორ იყვნენ ჩაცმული! ვისაც ერთ მხარეს აქვს ქუდი, ვისაც არ ჩაუცვამს თბილი შარვალი, გარეთ ცივა!
ფსიქოლოგი:
- რატომ უნდა აინტერესებდეს მას?
Დედა:
- Ის მასწავლებელია!
ფსიქოლოგი:
- ხედავთ, ჩვენი პრობლემები ხშირად გამომდინარეობს იქიდან, რომ გვეჩვენება, რომ ვიღაცას ჩვენი ვალი აქვს. მოლოდინების არ დაკმაყოფილებისგან. ჩვენ გვეჩვენება, რომ ვიღაცამ უნდა გააკეთოს ის, რაც ჩვენ მიგვაჩნია სწორად. Საქმე მაგაში არაა. ყველას აქვს თავისი სისწორე.
მე ვფიქრობ, რომ მასწავლებელი ზრუნავს. მას უბრალოდ არ აქვს დრო, რომ გააკონტროლოს ყველა ან არ მიანიჭოს ისეთი მნიშვნელობა, როგორც თქვენ.
Დედა:
- და რა ვქნა? მასწავლებელს არ ესმის და მე არ მესმის. ასე იქნება სამუდამოდ?
ფსიქოლოგი:
- Გაუშვი. მიშასაც ეს გამოცდილება სჭირდება - უცნაური, გაუგებარი მასწავლებლები, შეურაცხმყოფელი თანაკლასელები. ჩვენ არ შეგვიძლია და არ უნდა შემოვფარგლოთ ბავშვები ყველაფრისგან, წინააღმდეგ შემთხვევაში სად მიიღებენ ისინი გამოცდილებას, გაიზრდებიან? ზრდასრულ ასაკში, ყველა სახის ადამიანია და არა ყოველთვის კარგი. როგორ ისწავლის ის მათთან ურთიერთობას? მიეცით მას საშუალება აიღოს პასუხისმგებლობა საკუთარ თავზე. მხოლოდ ამ გზით ისწავლის ფიქრს.
რაც უფრო ნაკლებად ჩავუღრმავდებით სკოლის საქმეებს, ვატარებთ გაკვეთილებს მასთან ერთად, მით უკეთესი. ეს შეიძლება ერთი შეხედვით უცნაური და რთული ჩანდეს. მაგრამ ეს ფაქტია. ეს არის მისი სკოლა. მან უნდა ისწავლოს თავისი პრობლემების მოგვარება დამოუკიდებლად და არა იმიტომ, რომ დედამისმა თქვა, არამედ იმიტომ, რომ მიხვდა, რომ მას ასე სჯობდა. გრძნობთ განსხვავებას? რასაკვირველია, მას შეუძლია და აქვს უფლება ჩაჯდეს დუეკებში, მაგრამ ეს მისი პრობლემაა. ის თვითონ გამოვა აქედან. საკვანძო სიტყვა აქ არის "SAM". მთავარია, მიაწოდოს მას, რომ მისი დედა ენდობა მას. მაგრამ ასეთი პოზიცია მზრუნველი დედის გაგებაში ძალიან რთულია. მაგრამ სწორედ ამ მდგომარეობაში იზრდება ბავშვი და იქცევა პასუხისმგებელ მოზრდილად.
გირჩევთ:
ბავშვთან სიზმრის გაზიარება - გარკვეული სარგებელი თუ ზიანი? მოდით მივცეთ სიტყვა მეცნიერებას
ერთად დაძინების შესახებ კამათი არ მცირდება - სწორია თუ არა. ასე რომ, ცნობილი პედიატრი ევგენი კომაროვსკი ირწმუნება, რომ ამ კითხვაზე ცალსახა პასუხი არ შეიძლება იყოს, რადგან ძილის ძირითადი ფუნქცია არის დასვენება. და თუ მეორე დილით ოჯახის წევრები თავს კარგად გრძნობენ, ისვენებენ, მაშინ ბავშვთან ერთად ერთობლიობა ან ცალკე ძილი მათთვის შესაფერისია.
როგორ მივცეთ ბავშვს თავისუფლება და არა ზიანი?
რას ნიშნავს თავისუფლება? მოდით მივმართოთ ფსიქოლოგიურ ლექსიკონს. განიხილეთ თავისუფლება საზოგადოების ყველაზე პატარა წევრისთვის - ბავშვისთვის. ჩვილობის პერიოდში ბავშვები მთლიანად არიან დამოკიდებულნი მშობლებზე, კერძოდ დედაზე, რომელიც კვებავს, ზრუნავს და ზრუნავს.
ზრუნვა თუ ზიანი?
დღეს მქონდა საინტერესო გადაცემა იმ თემაზე, თუ რით განსხვავდება ზრუნვა ზედმეტი დაცვისგან? მოკლედ რომ ვთქვათ, ზრუნვა არის ის, რასაც ჩვენ ვაკეთებთ სხვებისთვის მათი ცხოვრების გასაუმჯობესებლად. მაგრამ მნიშვნელოვანია გვახსოვდეს (თუ ეს არ არის კრიტიკული მდგომარეობა და არ არის სიცოცხლისა და სიკვდილის საკითხი), რომ ნებისმიერი დახმარება უნდა განხორციელდეს მკაცრად მოთხოვნისთანავე.
ემოციური დამოკიდებულება არ არის ზიანი, არამედ კარგია
ჩვენს განმანათლებელ ხანაში, იდეა, რომ ემოციური დამოკიდებულება ცუდია, ყველამ იცის. ეს თემა მრავალ წიგნსა და სტატიაშია გაშლილი, ყველა მათგანი, უდავოდ, სანდოა და მოუწოდებს ამ უბედურებასთან საბრძოლველად. მაგრამ, როგორც ხშირად ხდება, წყალთან ერთად ჩვენ ვყრით ბავშვს.
მთავარია ზიანი არ მიაყენოს
დღეს თითქმის ყველა ადამიანი დაკავებულია საკუთარი თავის შეცნობით, ცდილობს შეისწავლოს და იგრძნოს საკუთარი თავი და სხვები. ბევრი ადამიანი მართლაც საკმაოდ მგრძნობიარეა ყველაფრის მიმართ, რაც ხდება არა მხოლოდ მათთან, არამედ სხვებთანაც. ცოდნისა და ინფორმაციის ნაკადში, რომელიც დღეს ჩვენამდე მოდის, ზოგჯერ ძნელია დაიცვას ორი მნიშვნელოვანი, ჩემი აზრით, პრინციპი:
