"მონსტრის ხმა" ფსიქოთერაპევტის დასახმარებლად

2024 ავტორი: Harry Day | [email protected]. ბოლოს შეცვლილი: 2023-12-17 15:48

მსურს გაგიზიაროთ პატრიკ ნესის ფილმის (წიგნი) "მონსტრის ხმა" გამოყენების ფსიქოთერაპიაში იმ ადამიანებისთვის, რომლებიც ცხოვრობენ მძიმე ავადმყოფი ან მომაკვდავი ნათესავებით.

რა შთაბეჭდილება მოახდინა ჩემზე პირადად ამ ნამუშევარმა. მონსტრის ხმა არ არის ჯადოსნური კარგი ძილის ისტორია, ეს არის ისტორია, რომელიც შეეხო ყველას, ვინც დაკარგა საყვარელი ადამიანები. ეს არის ურჩხულის მიერ მოთხრობილი ორაზროვანი ისტორიები, რომელთაგან თითოეული გიბიძგებთ დაფიქრდეთ და გადახედოთ ჩვენს ღირებულებებს.

მთავარი გმირი, კონორი, 13 წლის ასაკში, დედის გარდაცვალებას განიცდის, უამრავ განცდას უკავშირდება ეს, შიშიდან და უძლურებიდან დაწყებული აქტიური გაბრაზებით და დაუოკებელი აგრესიით. კონორი ეძებს რთულ გამოცდილებასთან გამკლავების გზებს.

ურჩხულის ხმა არის საუბარი ჭკვიან მოზრდილსა და ბავშვს შორის ისეთ საკითხებზე, რაზეც ჩვეულებრივ არ ლაპარაკობენ, გრძნობებზე, სიკვდილზე, პატიებაზე და მშვიდობით.

Სიცოცხლე სიკვდილის შემდეგ

კონორმა თვალები გაახილა. ის იწვა ბალახზე, გორაკზე სახლის მახლობლად.

ის ჯერ კიდევ ცოცხალი იყო.

მაგრამ როგორც ჩანს ყველაზე უარესი უკვე მოხდა.

- რატომ დავრჩი ცოცხალი? ის ხუჭუჭა, სახეზე ხელები აიფარა.”მე ვიმსახურებ უარესს.

- შენ? - ჰკითხა ურჩხულმა. ბიჭის თავზე დადგა.

კონორმა დაიწყო საუბარი, ნელა, მტკივნეულად, ყველა სიტყვის გაძნელებით.

”მე დიდი ხანია ვფიქრობ ამაზე,” - თქვა მან.”მე ვიცოდი, რომ ის არ გახდებოდა უკეთესი, თითქმის თავიდანვე. მან თქვა, რომ ის უკეთესდებოდა, რადგან სწორედ ამის გაგონება მინდოდა. და მე მჯეროდა მისი. წინააღმდეგი არ ვიყავი.

”არა”, გამოაცხადა ურჩხულმა.

კონორმა ყლაპვა ჩაუარა, ჯერ კიდევ ებრძოდა საკუთარ თავს.

- და მინდოდა რომ ყველაფერი დამთავრებულიყო. რა ცუდად მინდოდა მასზე ფიქრის შეწყვეტა! მეტის მოთმენა აღარ შემეძლო. ვერ ვიტანდი მარტო ყოფნას.

კონორი მართლაც ტიროდა და მით უფრო მეტად ფიქრობდა იმაზე, რაც გააკეთა. ის უფრო ძლიერად ტიროდა, ვიდრე როცა გაირკვა, რომ დედაჩემი მძიმედ ავად იყო.

- თქვენ ნაწილს სურდა, რომ ეს ყველაფერი დამთავრებულიყო, თუნდაც ეს მის დაკარგვას ნიშნავდეს- განაგრძო ურჩხულმა.

კონორმა თავი დაუქნია, სრულიად ვერ ლაპარაკობდა.

- და დაიწყო კოშმარი. ეს კოშმარი ყოველთვის მთავრდებოდა …

”მე მას ვერ ვიკავებ,” მან გაართულა თავი.”მე შემეძლო მისი შეკავება, მაგრამ მე არ გავაკეთე.

”და ეს მართალია”, - ურჩხულმა დაუქნია თავი.

- მაგრამ მე ეს არ მინდოდა! - წამოიძახა კონორმა და მისი ხმა გაისმა. - არ მინდოდა მისი გაშვება! ახლა ის კვდება და ჩემი ბრალია!

”მაგრამ ეს ნამდვილად არ არის სიმართლე,” თქვა მონსტრმა.

მწუხარებამ კონორის ყელი დახრჩობის ღვედივით აიჩეჩა, კუნთები გამკაცრდა. ძლივს სუნთქავდა, ყოველი ამოსუნთქვა მას დიდი ძალისხმევით მიეცა. ბიჭი კვლავ დაეცა მიწაზე, სურდა დაეცა იგი ერთხელ და სამუდამოდ.

მან ძლივს იგრძნო, რომ მხეცის უზარმაზარმა თითებმა აიძულა იგი ნავში. რბილი და დელიკატური ტოტები შემოეხვია მას, რათა უკან დაწოლა შეეძლო.

”ჩემი ბრალია”, - თქვა კონორმა.”მე არ შემეძლო მისი შენარჩუნება. სუსტი ვიყავი.

”ეს შენი ბრალი არ არის”, - გამოაცხადა ურჩხულმა, მისი ხმა ნიავივით ჰაერში აფრიალდა.

- Ჩემი.

”თქვენ უბრალოდ გინდოდათ ტკივილი დასრულებულიყო”, - განაგრძო ურჩხულმა. - საკუთარი ტკივილი. და დადგა შენი მარტოობის დასასრული. ეს არის სრულიად ნორმალური ადამიანის სურვილები

”მე არ მიფიქრია ამაზე,” - გააპროტესტა კონორმა.

- ვფიქრობდი და არ ვფიქრობდი, - გაიძვერა ურჩხულმა.

კონორმა ამოიოხრა და შეხედა კედელსავით დიდი ურჩხულის სახეს.

- როგორ შეიძლება ორივე სიმართლე იყოს?

- ადამიანები რთული არსებები არიან. როგორ შეიძლება დედოფალი იყოს კარგი და ცუდი ჯადოქარი ამავე დროს? როგორ შეიძლება მკვლელი იყოს მკვლელი და მხსნელი? როგორ შეიძლება ფარმაცევტი იყოს ბოროტი, მაგრამ კეთილგანწყობილი ადამიანი? როგორ შეიძლება პასტორი იყოს ბოდვითი, მაგრამ კეთილი? როგორ შეიძლება უხილავი ადამიანი ხილული გახდეს უფრო მარტო?

”არ ვიცი,” მხრები აიჩეჩა კონორმა, თუმცა ძლივს შეძლო გადაადგილება.”შენი ისტორიები ყოველთვის უაზროდ მეჩვენებოდა.

- პასუხი მარტივია: არ აქვს მნიშვნელობა რას ფიქრობთ, განაგრძო ურჩხულმა.”თქვენს აზრებში, თქვენ ეწინააღმდეგებით საკუთარ თავს დღეში ასჯერ. ერთის მხრივ, თქვენ გინდოდათ მისი გაშვება, მაგრამ მეორეს მხრივ, თქვენ სასოწარკვეთილად მომაწოდეთ ჩემი გადარჩენა.თქვენ გჯეროდათ დამამშვიდებელი ტყუილების, იცოდით მტკივნეული სიმართლის შესახებ, რაც ამ სიცრუეს აუცილებელს ხდიდა. თქვენ თვითონ დასაჯეთ საკუთარი თავი ორივეს რწმენის გამო.

- მაგრამ როგორ ებრძვი ამას? - ჰკითხა კონორმა და მისი ხმა გაძლიერდა. - როგორ გავუმკლავდეთ ამ უწესრიგობას, რომელიც სულში ხდება?

”სიმართლე თქვი”, უპასუხა ურჩხულმა. - Როგორც ახლა.

კონორს ისევ გაახსენდა დედის ხელი და როგორ გამოუვიდა …

- გააჩერე, კონორ ო’მალეი, - თქვა რბილად ურჩხულმა.”ამიტომაც წავედი სასეირნოდ - რომ გითხრა, ასე რომ გამოჯანმრთელდები. თქვენ უნდა მოისმინოთ.

კონორმა გადაყლაპა.

- ვუსმენ.

”თქვენ არ დაწერთ თქვენს ცხოვრებას სიტყვებით”, - განმარტა მონსტრმა. - თქვენ წერთ მის საქმეებს. არ აქვს მნიშვნელობა რას ფიქრობ. რა მნიშვნელობა აქვს რას აკეთებ.

სიჩუმე იყო, როდესაც კონორი ცდილობდა სუნთქვა შეეკრა.

- Რა უნდა გავაკეთო? - ჰკითხა ბოლოს.

”გააკეთე ის, რასაც ახლა აკეთებ”, უპასუხა ურჩხულმა. - Სიმართლე თქვი.

- Სულ ეს არის?

- როგორ ფიქრობ, ადვილია? - ურჩხულის უზარმაზარი წარბები აათამაშა.”თქვენ მზად იყავით სიკვდილისთვის, უბრალოდ არ უთხრათ მას.

კონორმა მის ხელებს დახედა და ბოლოს მოხსნა ისინი.

- იმიტომ, რომ ეს იყო ძალიან ცუდი სიმართლე.

”ეს მხოლოდ ფიქრია”, - განმარტა მონსტრმა. - მილიონში ერთი. მას არანაირი ქმედება არ მოჰყოლია.

კონორმა ღრმა, გრძელი და ჯერ კიდევ ჩახლეჩილი სუნთქვა მიიღო.

მას არ ხველა. კოშმარმა აღარ შეავსო იგი, არ დაიჭირა მკერდი, არ მოხარა მიწაზე.

ის არც კი გრძნობდა ამას.

”მე ძალიან დავიღალე”, - თქვა კონორმა და თავი ხელებში ჩარგო. - ძალიან დავიღალე ამ ყველაფრისგან.

- დაიძინე, - ბრძანა ურჩხულმა. - Დრო მოვიდა.

- მოვიდა? დაიჩურჩულა კონორმა. უცებ მიხვდა, რომ თვალის დახუჭვა არ შეეძლო.

ურჩხულმა კიდევ ერთხელ ჩამოაყალიბა ხელი, გააკეთა ფოთლების ბუდე, რომელშიც კონორი კომფორტულად ბუდობდა.

”მე უნდა ვნახო დედაჩემი”, - გააპროტესტა მან.

- თქვენ ნახავთ მას. დაპირება.

კონორმა თვალები გაახილა.

- იქ იქნები?

”დიახ,” უპასუხა ურჩხულმა. - ეს იქნება ჩემი გასეირნების დასასრული.

კონორმა იგრძნო, რომ ტალღებმა შეძრწუნდა, ძილის საფარმა მოიცვა იგი და მას ამის შველა არ შეეძლო.

მაგრამ, უკვე ჩაეძინა, მან მოახერხა ბოლო კითხვის დასმა:

- რატომ გამოჩნდებით ყოველთვის ერთსა და იმავე დროს?

მან დაიძინა სანამ ურჩხულმა უპასუხა მას.

იმ კლიენტებთან კონსულტაციებისთვის, ვისთვისაც აქტუალურია სიკვდილის თემა, მე ვიყენებ ამ ნამუშევარს, როგორც ვიზუალიზაციას იმისა, რაზეც მე ვსაუბრობ, მწუხარებაზე, სხვადასხვა, ზოგჯერ ურთიერთსაწინააღმდეგო გრძნობებზე, განცდისა და ცხოვრების ნებართვაზე.

პირველი, მეორე შეხვედრის შემდეგ, გირჩევთ, ნახოთ (წაიკითხოთ) ვინც მოგწონთ და შემდეგ განიხილოთ.

ვსვამ კითხვებს:

რას აძლევთ საკუთარ თავს საყვარელი ადამიანების გვერდით და რას არა? რა გრძნობებს იწვევდა იგავების პერსონაჟები, დედოფალი, თავადი, მედიცინის კაცი და ა.შ. თქვენი გამოცდილება მსგავსია კონორთან დაკავშირებით?

რა თქმა უნდა, მე არ ვსვამ ყველა კითხვას ზედიზედ, ისინი ნაქსოვია თერაპიის ქსოვილში, ვაკვირდები, ვუსმენ, თუ ვთხოვ შესაბამისს.

როდესაც უძლურების, რისხვის, დანაკარგების გამოცდილება გაივლის, ალბათ მოვა საყვარელი ადამიანის "სიცოცხლე სიკვდილის შემდეგ".

ალბათ, ასეთი ინსტრუმენტი ვინმესთვის სასარგებლო იქნება.