მშობლის როლი ბავშვის გაღიზიანებაში

2024 ავტორი: Harry Day | [email protected]. ბოლოს შეცვლილი: 2023-12-17 15:48

ბევრი საინტერესო რამ არის ქუჩაში! ტრამვაი ზუზუნებს, თვითმფრინავები ზუზუნებენ, სატვირთო მანქანები ყმუიან. გუბეები ასფალტზე, "გამარჯობა" - ვეუბნები ჩემს ჩრდილს! სასწრაფოდ გამიყვანე ეტლიდან! Გამომყევი! ძაღლები, კატები, ყორნები, მტრედები, თოლიები: ყველა ჟღერს. ქვიშის ყუთი: შემიძლია შევეხო ქვიშას, დავალაგო ის თითებს შორის, ჩავყარო სპატულა ვედროში, გადავაგდო ქვიშა. ვზივარ ეტლით. ნაცნობი შემობრუნება, შესასვლელი კარი. სახლში უკვე?! Არა, არ მინდა! მე ჯერ არ მივსულვარ საქანელაზე, არ მაქვს დათვლილი ბეჭდები, არ მიყურებია ტოტებში ჩარჩენილი ბუშტები. კარგი, გთხოვ, მოდი კიდევ გავისეირნოთ. Მე მინდა რომ გავიდე გარეთ! მე ვითხოვ სიარულს! შეურაცხყოფილი ვარ, გაბრაზებული ვარ, ვყვირი და ვტირი. მე ბოლომდე შევეწინააღმდეგები, სანამ შენ მომიყვან სახლში. შენ ჩემზე ძლიერი ხარ. მიჭირს დამშვიდება. რატომ უარყოფ ჩემს უბრალო სურვილებს?! სასოწარკვეთა და უძლურება.

ისტერია პროტესტის უკიდურესი ფორმაა.

პროტესტი შეიძლება დაკავშირებული იყოს ზრდასრული სამყაროს საზღვრების შემოწმებასთან.

”ყველაფერი სტაბილურია? შემიძლია კვლავ დავეყრდნო ცხოვრების წესებს? ისინი ისევ ადგილზე არიან? არაფერი შეცვლილა, მეც არ მაქვს უფლება, მაგალითად, ერთი გზის გავლა? საზღვრების სტაბილურობის წყალობით, ბავშვი თავს დაცულად გრძნობს, სამყარო მისთვის პროგნოზირებადია. ეს სიტუაცია საშუალებას აძლევს ბავშვს აქტიურად შეისწავლოს სამყარო, გააცნობიეროს შემეცნებითი ინტერესი.

ზრდასრული სამყაროს საზღვრები უხეშად შეიძლება დაიყოს ობიექტურ და სუბიექტურ.

მიზნები მოიცავს, მაგალითად, გზის სავალ ნაწილზე დამოუკიდებელი წვდომის აკრძალვას, სიმაღლიდან შესაძლო ვარდნის ადგილებში თამაშს, სახიფათო საგნებთან თამაშს (დანა, ცეცხლი, ელექტრო ხორცის საფქვავი), საშიში ნივთიერებების გამოყენებას შიგნით (წამალი, სარეცხი საშუალებები და ა.), სხვა პირისათვის ზიანის მიყენების აკრძალვა და ა.შ. ეს შეზღუდვები იცავს ბავშვს და მის გარემოს და ზრუნავს მათ უსაფრთხოებაზე.

სუბიექტური - პირობითი წესები, რომლებიც მიღებულია თითოეულ კონკრეტულ ოჯახში და კულტურაში. ასევე მშობლების ინდივიდუალურ მახასიათებლებთან დაკავშირებული წესები. მაგალითად, "არ შეგიძლია ტკბილეულის ჭამა წვნიანის წინ", "არ შეგიძლია ყვირილი საზოგადოებრივ ადგილას", "ჭუჭყიანი ხელებით ჭამა არ შეგიძლია", "სათამაშოებს ვერ გატეხავ", "შეგიძლია" თითი აჩვენე ადამიანებს "," საწოლზე გადახტომა არ შეგიძლია "და ა.შ. სუბიექტური საზღვრები მოქნილია. ერთი ოჯახის წევრებს შეუძლიათ ეს წესები ბავშვებს სხვადასხვა გზით გადასცენ. ან მშობელი შეიძლება შეუსაბამო იყოს იმავე წესის შესახებ. ზრდასრულ ადამიანს შეუძლია მკაცრად შეიზღუდოს საკუთარი თავი, "ააშენოს" და იგივე მოითხოვოს ბავშვისგან.

პროტესტი შეიძლება უკავშირდებოდეს მშობლების უარს ბავშვის სურვილების შესრულებაზე. სურვილი შეიძლება იყოს რეალისტური და შეუძლებელი. სურვილი ჩნდება ზრდასრული სამყაროს საზღვრებში. რაც უფრო მეტი სუბიექტური საზღვარია ბავშვის ცხოვრებაში, მით ნაკლებია შემოქმედებითი თვითრეალიზაციის, ნებისყოფისა და აქტიური თვითპრეზენტაციის შესაძლებლობები.

გვინდა, რომ ბავშვი გახდეს აქტიური, აქტიური ზრდასრული, დიდი პოტენციალი თავისი მიზნების მისაღწევად? ალბათ ღირს ახლავე დავეხმაროთ ბავშვს, რომ გახდეს ასეთი. იქნებ ღირს ბავშვის თავისუფლების გაფართოება ისეთ სიტუაციებში, რომლებიც არ არის დაკავშირებული უსაფრთხოებასთან (ობიექტური საზღვრები)? გადახედეთ იმ პირობით საზღვრებს, რომლებიც დაკავშირებულია სტერეოტიპებთან, შინაგან შეზღუდვებთან, ზრდასრული ადამიანის შიშთან, სუბიექტური საზღვრების სფეროსთან, უფრო მეტად ასოცირდება მისი ბავშვობის რეალობასთან.

ალბათ ეს შეამცირებს ტანჯვის რაოდენობას და დაეხმარება ბავშვს სამყაროს შემოქმედებით ძიებაში.