ოჯახი მხარს არ უჭერს, რა უნდა გავაკეთო?

2024 ავტორი: Harry Day | [email protected]. ბოლოს შეცვლილი: 2023-12-17 15:48

ადამიანები, რომლებსაც ოჯახი არ უჭერს მხარს, საკმაოდ ხშირია. ამის გამო, მათ არ შეუძლიათ დაიცვან საკუთარი გზა და "შეფერხებულნი" არიან პიროვნულ ზრდასა და განვითარებაში. რა უნდა გააკეთოს მსგავს სიტუაციებში?

განვიხილოთ ორი ვარიანტი: პირველი - ოჯახი აკრიტიკებს, მეორე - ოჯახი აშინებს.

როგორ გამოიყურება კრიტიკული ოჯახი? მაგალითად, თქვენ გსურთ შეცვალოთ თქვენი სამუშაო ადგილი, აიღოთ ახალი ჰობი ან შემოქმედების ტიპი, აირჩიოთ პარტნიორი თქვენთვის, გინდათ სადმე წასვლა სასწავლებლად, როგორმე გააცნობიეროთ თქვენი პოტენციალი. ოჯახი გაკრიტიკებს შენ - არ გაქვს ნიჭი, არ გაქვს საკმარისი ძალა, არ გაქვს საკმარისი გამძლეობა, არ მიაღწევ წარმატებას, უბრალოდ დროს დაკარგავ და ა.შ. ასეთი დამოკიდებულებით, ოჯახის წევრები თითქოს "ბოლო მოეღოს" - თქვენ რატომღაც არასწორი და დაუმთავრებელი ადამიანი ხართ. სად მიდიხარ ამისთვის? ჩუმად იჯექი შენს სამსახურში, გამოიმუშავე 100 დოლარი და არ გაანძრიო ნავი და საერთოდ გაიხარე, რომ სულ მცირე ასეთი სამსახური არსებობს. ოჯახში კრიტიკა ყოველთვის ჩნდება საკუთარი კომპლექსების გამო - ნათესავებმა თავად ვერაფერს მიაღწიეს და ეშინიათ, რომ თქვენ უკეთესს გააკეთებთ.

მეორე ვარიანტი - ახლობლები იწყებენ შეშინებას ("სად აპირებ ჩართვას?! ყველაფერი ლამაზი ამ სამყაროში არ არის ჩვენთვის, ეს არის ერთგვარი თავგადასავალი, თქვენ რა თქმა უნდა მოგატყუებთ, მაგრამ მათ უნდათ თქვენი მოტყუება!"). მათი შეშინება შეიძლება პირადი ნეგატიური გამოცდილების გამო - ადამიანმა რაღაც სცადა ცხოვრებაში და ის მოატყუეს, ახლა კი ის ცდილობს თქვენზე მოახდინოს ეს გამოცდილება. ერთი მხრივ, ეს კეთდება იმისათვის, რომ დაგიცვათ დაზიანება, მაგრამ მეორეს მხრივ, თქვენ უბრალოდ არ გეშვებიან საკუთარ ცხოვრებაში. თუმცა, სიტუაციები განსხვავებულია და ზოგჯერ ადამიანები მართლაც იღებენ სარისკო გადაწყვეტილებებს, ამიტომ ღირს რაციონალურად გავითვალისწინოთ ყველაფერი, არის თუ არა რაიმე სახის საფრთხე.

ნება მომეცით მაგალითი პირადი გამოცდილებიდან. როდესაც გადავწყვიტე ფსიქოთერაპევტად მესწავლა, ჩემი ნათესავები კატეგორიულად წინააღმდეგი იყვნენ ("როგორი პროფესიაა ეს? თქვენ მიიღებთ 5 კაპიკს და ეს არის"), მაგრამ მე გავუძელი ყველა თავდასხმას, მივიღე მტკიცე გადაწყვეტილება და გავაკეთე ის, რაც მინდოდა. ჩემს შემთხვევაში, არ არსებობდა რაიმე განსაკუთრებული რისკი (ტრენინგი ღირდა ბევრი ფული და იყო რისკი, რომ არ გადამეხარა ყველა ხარჯი, მაგრამ ნებისმიერ შემთხვევაში, ეს არ არის სიცოცხლისა და ჯანმრთელობის დაკარგვის პროპორციული). უფრო მეტიც, სწავლაში ჩადებული ინვესტიცია ყოველთვის არის წვლილი საკუთარ თავსა და განვითარებაში, ის არსად წავა (იქნება სიტუაციები ცხოვრებაში, როდესაც შესაძლებელი იქნება მიღებული ცოდნის გამოყენება).

ყურადღებით გაანალიზეთ თქვენი გადაწყვეტილება და ახლობლების სიტყვები - ისინი ნამდვილად გაგაფრთხილებენ არასწორი ნაბიჯისგან თუ შეგაშინებენ, რასაც არ უნდა გადადგათ თქვენს ცხოვრებაში. მეორე შემთხვევაში, ეს იქნება მათი შიშების აშკარა დაწესება (ჩვენი მშობლები და განსაკუთრებით ბებია და ბაბუა ძალიან შორს არიან თანამედროვე თაობისგან, ისინი ფიქრობენ, რომ ამ ცხოვრებაში ბევრია ავანტიურისტი, რაღაც უცნაური). არ შეიძლება, ადამიანი უბრალოდ გადაიღოს საკუთარი თავი ან გადაიღოს ვიდეო და გამოიმუშაოს ბევრი ფული ამავე დროს - ასეთი სიტუაციები მათთვის გაუგებარია და, შესაბამისად, ეს სულელური გაფრთხილებები მხოლოდ შენელდება.

რატომ, ახლობლების მოსაზრებებსა და სიტყვებს რომ გადახედო, არ შეგიძლია უფრო შორს წასვლა? ახლობლების დახმარება თქვენთვის ძალიან მნიშვნელოვანი და მნიშვნელოვანია. იქმნება შთაბეჭდილება, რომ სანამ დედა ან მამა არ დაამტკიცებს თქვენს გადაწყვეტილებას ("დიახ, რა თქმა უნდა, წადი და გააკეთე!"), შენ არ წახვალ და არ გააკეთებ ამას. ეს მომენტი უნდა შეიმუშაოს, რადგან ამ გზით თქვენ არ შეგიძლიათ გქონდეთ საკუთარი სურვილები, ნება და სიცოცხლე.

არსებობს კრიტიკის კიდევ ერთი ძალიან დახვეწილი ვერსია, როდესაც თქვენ გაკრიტიკებენ არა იმდენად მომავალი არჩევანის გამო, რომლის გაკეთებაც გსურთ, არამედ ყველაფრისთვის. მე არასწორად მოვამზადე წვნიანი, შევიძინე არასწორი კარტოფილი, ჩავიცვი არასწორი ტანსაცმელი, წავიკითხე არასწორი წიგნები, შევარჩიე არასწორი ჰობი - თითქოს არსებობს თქვენი ინდივიდუალური მახასიათებლების გარკვეული უარყოფა (უფრო მეტიც, ამ ყველაფერს რაღაც ხარვეზი ჰქვია).თუ მთელი ცხოვრება გარშემორტყმული ხართ ასეთი დამოკიდებულებით, ღრმა დონეზე გექნებათ მყარი განცდა, რომ თქვენ არ ხართ ასეთი ადამიანი და არ უნდა აჩვენოთ თავი საზოგადოებას (რა მოხდება, თუ საზოგადოება აღმოაჩენს, რომ თქვენ არ ხართ ეგრე?). სანამ ნიღბის მიღმა იმალები და საზოგადოებასთან ურთიერთობ, დისტანციის დაცვით, არის შესაძლებლობა შეინარჩუნო იმიჯი საკუთარი თავისთვის ("მე არც ისე ცუდი ვარ და ხალხი დაიჯერებს, რომ ჩემთან ყველაფერი კარგადაა"). როგორც კი საკუთარ თავს საზოგადოებაში გასვლის უფლებას მისცემთ, ყველა მაშინვე შეამჩნევს, რომ ცუდად ამზადებთ, აცვიათ არასწორი ტანსაცმელი, ყიდულობთ არასწორ კარტოფილს და ა.შ. და შენ არ ხარ, შეგიძლია უფრო შორს წასვლა. კრიტიკისგან თავის დაღწევა საკმაოდ რთულია, რადგან სინამდვილეში შენ გარშემორტყმული ხარ მილიონი დადასტურებით, რომ შენ არ ხარ ასეთი.

რა არის გამოსავალი ამ სიტუაციიდან?

1. პირველ რიგში, ჩათვალეთ, რომ თქვენი ნათესავები შეიძლება ცდებოდნენ კრიტიკასა და დაშინებაში - იქნებ თქვენთვის არის მშვენიერი კარი, რომელიც გაიხსნება თქვენს წინაშე. ალბათ თქვენ იმსახურებთ ყველაფერს, რისი მიღებაც გსურთ, ან თუნდაც ნახევარს.
2. ზუსტად გაიაზრეთ რა გსურთ პირადად თქვენთვის და თქვენი ცხოვრებისათვის. პირობითად, წარმოიდგინეთ თქვენი ცხოვრება მაქსიმალურად იდეალური და შემდეგ ჩათვალეთ, რომ ეს ყველაფერი რეალურად შეიძლება გაკეთდეს.

3. იპოვეთ მხარდაჭერა სხვა ადამიანებისგან. ცხოვრებაში მხარდაჭერის პოვნა არის ძალიან მნიშვნელოვანი და აუცილებელი უნარი. ფრედერიკ პერლსიც კი წერს თვითდახმარების შესახებ და ეს არ არის თვითდახმარება, არამედ მხარდაჭერის პოვნის უნარი ყოველ მომდევნო ადამიანში, ყოველ შემდგომ სიტუაციაში. სხვა ადამიანების მხარდაჭერის გარეშე, ყველა ჩამოთვლილი პუნქტი არ იქნება მნიშვნელოვანი და თქვენი სურვილები გაქრება (ჩვენ ყველანი სოციალური არსებები ვართ და გვსურს ვიღაცისგან სულ მცირე დადასტურების მოსმენა, შემდეგ ფრთები იზრდება, თქვენ ცდილობთ, აკეთებთ და ასე რომ წინ წადი)

სამივე პუნქტი შესანიშნავად არის შემუშავებული ტრენინგზე "აპნი თავმოყვარეობა". ამ კურსის დასრულების შემდეგ, ყველაზე ყბადაღებული ადამიანებიც კი ხვდებიან ხმას, დარწმუნებულნი არიან თავიანთ სურვილებში და იწყებენ ცხოვრების გზას. ასამდე მონაწილემ უკვე დაასრულა კურსი, იპოვა თავისი ნამდვილი თავი და შეძლო გამოეყო მშობლების მოსაზრებები.

მშობლების ეს ქცევა (როგორც კრიტიკა, ასევე დაშინება) ძალიან ტოქსიკურია და იწვევს ბავშვის რისხვასა და უკმაყოფილებას. ამასთან, არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ მშობლები ასე იქცევიან თავიანთი კომპლექსების, შიშებისა და ტრავმების გამო, კეთილი განზრახვის გამო, ცდილობენ დაგიცვათ მათი ტკივილისგან. გულის სიღრმეში მათ უყვარხართ, მაგრამ ყველა მათი ტრამვა და გამოცდილება აღარ ჯდება ჩვენი ცხოვრების რეალობაში. თქვენ უნდა გახსნათ თვალები და შეხედოთ ცხოვრებას რეალისტურად. ნუ დაგავიწყდებათ ისიც, რომ სინამდვილეში მათ ეშინიათ თქვენს გარეშე დარჩენის, ამიტომ ისინი ცდილობენ დაგიჭიროთ მოკლე ბორკილზე (მხოლოდ დედას შეუძლია გითხრათ რა უნდა გააკეთოთ საუკეთესოდ, მხოლოდ დედა არის საუკეთესო ადამიანი და ა.შ.). ბავშვობაში ჩვენ ყველანი მშობლებზე ვიყავით დამოკიდებული, მაგრამ ახლა სიტუაცია 180 ° -ით შეიცვალა - ისინი შენზეა დამოკიდებული (ისინი ბერდებიან და უფრო ემოციური კონტაქტი და კომუნიკაცია სჭირდებათ). უფრო მეტიც, სიბერე არის უმწეობა და ადრე თუ გვიან თქვენს მშობლებს ძალიან დასჭირდებათ. რა თქმა უნდა, თქვენ არ უნდა გამოიყენოთ ეს და დასცინოთ თქვენს ოჯახს, მაგრამ მაინც შეგიძლიათ უკარნახოთ თქვენი საკუთარი წესები და კომუნიკაციის პირობები. მაგრამ ყველაზე მნიშვნელოვანი ის არის, რომ თქვენი მთავარი ამოცანა ღრმა დონეზე არის მშობლებისგან განშორება. მიიღეთ თქვენი აზრი თქვენს შესახებ და განათავსეთ იგი თაროზე!