ფსიქოანალიზის ეთიკა

2024 ავტორი: Harry Day | [email protected]. ბოლოს შეცვლილი: 2023-12-17 15:48

ფსიქოლოგიური მომსახურების ბაზარზე სიკეთის ეთიკა

"დამხმარე პროფესიების" დღევანდელი საზოგადოება ძალიან ზრუნავს ეთიკის საკითხზე. როგორც ჩანს, ყველაზე ჰუმანური, საპასუხისმგებლო და გამოცდილი პროფესიონალები რეკავს ზარებს, მოუწოდებენ საზოგადოებას მიაქციონ ყურადღება განსაკუთრებით საშიშ სიტუაციას. ხანდახან, გამწვავებული დისკუსიის ჰუმანისტურ ეტიკეტზე შეგიძლიათ იპოვოთ ძახილი:”კოლეგები კვლავ ჩხუბობდნენ ეთიკაზე!”, და სხვა ცნობისმოყვარე დეტალებთან ერთად, გამოდის, რომ ასეთი ფუნდამენტური კითხვა სრულად აღიარებს დისკუსიის არა ყველაზე ეთიკურ ფორმებს.

თუმცა, ღირს იმის მოსმენა, რაზეც ჩვენ, ფაქტობრივად, ვსაუბრობთ და ძნელი მისახვედრი არაა, რომ ამ ყბადაღებული დისკუსიის ცენტრში არის რაღაც ძალიან თანხმოვანი იმასთან, რასაც ეწოდება "მომხმარებლის უფლება, უზრუნველყოს სათანადო მომსახურება ხარისხი ". საბოლოო ჯამში, კითხვა აშკარად ეხმიანება შედეგის გარანტიებს და მოგების უსაფრთხოებას. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, აქ საბაზრო ურთიერთობების ეთიკა ემსახურება (ან იყენებს?) სიკეთის კატეგორიას. ჰუმანისტური და პროფესიული იდეალების შემდგომი დალაშქრების მიზნით, როგორც წესი, მოყვანილია "საზღვრების დარღვევის" მტკიცებულება და სპეციალისტის ისეთი უგუნური ნაბიჯები, რომლებიც აშკარად აზიანებს, ანადგურებს, იმედგაცრუებს მის პალატებს.

კლიენტის სასიკეთოდ განიხილება რეგულირებისა და კონტროლის საჭიროება. ჭორების თანახმად, არსებობს სპეციალური კომისია ფსიქოლოგიური მომსახურების გაწევის სფეროში და საკითხის სახელმწიფო რეგულირება კანონისა და ლიცენზირების სისტემის მეშვეობით გამოჩნდება. პრობლემა სერიოზულია, ექსპერტთა საზოგადოებას გადაწყვეტილი აქვს დაიცვას ჰუმანისტური იდეალები, რომლებიც მოულოდნელად ჯდება ბაზრის ბრუნვაში, ვინაიდან გადახდის შედეგად კლიენტმა უნდა მიიღოს მის გამო მიღებული სარგებელი, ეთიკური ნორმების დარღვევისას და ამ სფეროში კონტროლის არქონის გამო. იწვევს ზიანს.

მკაცრად რომ ვთქვათ, ეს არის ტიპიური, გაზომილი და გაყიდული საქონლის ეთიკა. ამრიგად, სასაქონლო -ფულის გაცვლის პირობებში და თავად სუბიექტის სტატუსი მცირდება ობიექტის დონეზე - ადამიანი მიმართავს სპეციალისტის კლიენტს, რომელიც, თავის მხრივ, არის შეფასების ობიექტი შესაბამისობისათვის პროფესიული საზოგადოების ეთიკური კოდექსი.

ამ სიტუაციაში ის, ვინც ნორმას გადაუხვევს, ხდება დამნაშავე, უფრო მეტიც, აღმოჩნდება, რომ კლიენტი აპრიორი დამნაშავე ხდება, რადგან ის არის ის, ვინც მიმართავს სპეციალისტს იმ პრობლემით, რომელიც ამ ლოგიკაში, მიუთითებს ნორმიდან გადახრაზე. პირიქით, სპეციალისტი თავდაპირველად იწონის მხოლოდ ზედამხედველობის ტვირთს და სიკეთის იდეალურ პარამეტრებს, რომლისკენაც კლიენტი უნდა მიიყვანოს, მაგრამ ორივე ეს გროვა აუცილებლად იწვევს დანაშაულს. საყოველთაოდ მიღებული ეთიკის სფეროში ჩადენილი დანაშაულისათვის დანაშაული ხდება საერთო ტვირთი როგორც სპეციალისტისთვის, ასევე მისი პალატისთვის.

სურვილის ეთიკა მეტყველებისა და ენის სფეროში

ფსიქოანალიზი უდავოდ დიდ მნიშვნელობას ანიჭებს ეთიკას. ასევე ეჭვგარეშეა, რომ ფსიქოლოგიური მომსახურების ბაზრის სპეციალისტები არ არიან უშედეგოდ და საკუთარი გზით ცდილობენ იპოვონ გამოსავალი მართლაც მწვავე პრობლემისთვის. მაგრამ არსებობს ფუნდამენტური განსხვავება იმაში, თუ როგორ დგება და წყდება ფსიქოანალიზში ეთიკის საკითხი.

უპირველეს ყოვლისა, ფსიქოანალიზს თავისი გარეგნობა განაპირობებს ეთიკურ პოზიციას, რომელიც ფროიდმა დაიკავა თავის პაციენტებთან მიმართებაში. პირველმა ფსიქოანალიტიკოსმა მაშინვე დაიკავა სპეციალური ადგილი, საიდანაც მან თავისი დროისათვის აბსოლუტურად წარმოუდგენელი წინადადება გააკეთა: "გთხოვ თქვი რაც შენს თავში მოდის". ფროიდმა მოახდინა სარისკო გადატრიალება, რომლის მნიშვნელობა ძნელია გადაჭარბებული: ნაცვლად იმისა, რომ ჩაუნერგოს, მაუწყებლობა გაუწიოს რეკომენდაციას ოსტატის პოზიციიდან, ანუ მცოდნე პოზიციიდან, გამოვლენილი სპეციალისტის პროფესიული სტატუსით, მან, როგორც ფსიქოანალიტიკოსმა, დაიკავა მსმენელის ყველაზე ეთიკური პოზიცია მეტყველების საგანთან მიმართებით, შეფასებისგან შორს. მას შემდეგ, ეს მხოლოდ ასე მოხდა: რაც უფრო მეტია სპეციალისტი სავარძელში, მით ნაკლებია ანალიზი დივანზე, უფრო სწორად ესეც: სავარძელში სპეციალისტის მცირე ნაწილს შეუძლია გააუქმოს დივანზე ანალიზის ნებისმიერი შესაძლებლობა.

ფსიქოანალიტიკოსი სწირავს სიამოვნებას, აჩვენოს თავისი უპირატესობა ანალიტიკოსზე, აჩვენოს, მაგალითად, მისი სტატუსი, გამოცდილება და ცოდნა. ანუ, ანალიტიკური პოზიციის დაკვირვებისას, ის თავდაპირველად ართმევს თავს იმ უპირატესობებსა და მხარდაჭერას, რომელიც შექმნილია მისი შეგნებული საქმიანობის ძალისხმევით ტრენინგის, პროფესიული განვითარების, ალგორითმების და ნორმების შესრულების სფეროში. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, ანალიტიკოსი თავს იკავებს, შეძლებისდაგვარად, შეგნებულად საგანგაშო სიტუაციაში, რომელშიც არის შანსი შემოქმედებითი, ანალიტიკური ქმედებისათვის მისი განცხადებისა, როგორც არაცნობიერის სუბიექტი. მთელი ანალიტიკური პროცედურა ორიენტირებულია პირობების შექმნაზე და არაცნობიერის საგნის მეტყველების აღქმაზე, ხოლო არაცნობიერის წარმონაქმნების წარმოების და ინტერპრეტაციის ინტერესებიდან გამომდინარე, ეთიკის კონცეფცია ჩართულია ფსიქოანალიზში..

ფსიქოანალიზის ეთიკა არანაირად არ არის ორიენტირებული სიკეთის კატეგორიაზე, რაც გულისხმობს უნივერსალურ, ტიპურ მნიშვნელობას და ამით აყალიბებს საგნის უნიკალურობას და განმასხვავებელ თვისებებს. ფსიქოანალიზი მიჰყვება არაცნობიერის სუბიექტის სურვილის ეთიკას, ეს არის შემოქმედებითი პროცესი. ფსიქოანალიტიკოსი არის ის, ვინც დაინფიცირდა ანალიზის გაკეთების სურვილით, ანუ არაცნობიერი ქმედებების წარმოებაში წვლილის შეტანის სურვილით, რაც შესაძლებელია მხოლოდ თავისუფლების პირობებში, რომელიც გათვალისწინებულია ანალიზატორის დივანზე. ამ მიზეზის გამო, ანალიტიკოსი სწირავს სიამოვნებას იყოს მცოდნე სპეციალისტი, კომპეტენტური პროფესიონალი, მორალისა და ღვთისმოსაობის იდეალი. ყველა ეს სოციალურად დამტკიცებული, კარგი თვისება სავსებით მიღწევადია, საკმარისია პირქუში თვალი მოავლოთ, რომ დაუყოვნებლივ აღმოვაჩინოთ ასეთი სურათების ხელშესახები სიჭარბე. მეორეს მხრივ, ადვილია იგრძნოს დეფიციტი მათ, ვისაც უყვარს თავისი ხელობა, რომელსაც შეუძლია დაეყრდნოს მათ სურვილს, ანუ მათ ნაკლებობას, გაითვალისწინოს მათი სრული კონტროლის შეუძლებლობა, სრული წარმატება, სრული მშვიდობა.

ფსიქოანალიტიკური მცდელობაა ანალიტიკოსის კონკრეტული, სარისკო, უნიკალური სურვილი, რომელიც არავითარ შემთხვევაში არ შეესაბამება წესებსა და დებულებებს, გახდეს მამოძრავებელი ძალა პაციენტის ანალიზის უკან. ფსიქოანალიზის ეთიკა მდგომარეობს იმაში, რომ დაიცვას საკუთარი სურვილი, ანალიტიკოსი ეხმარება ანალიტიკოსს მისი სურვილის პოვნაში, გამოხატვაში და აღმოჩენაში, რაც ყოველ ჯერზე მხოლოდ ნაკლებობაზე მიუთითებს. ფსიქოანალიზი ცდის სურვილით, მაგრამ არ სარგებლობს სიკეთით. ფსიქოანალიზი საგნისთვის ავლენს მისი ცხოვრების ტრაგიკომიულ განზომილებას, სადაც სიმართლესთან დაახლოება იწვის და ღელავს, და ამავე დროს, აღორძინდება და იღვიძებს. ანალიტიკური თავგადასავლების გზა განისაზღვრება მაღალი გზის ბენეფიციართა ფეხქვეშ და განაყოფიერებული მასის მიუხედავად, სადაც ღვინო მართავს, რაც ფსიქოანალიტიკური ეთიკის თვალსაზრისით წარმოიქმნება არა ღირსების დამრღვევის შედეგად, არამედ როგორც საკუთარი სურვილის ღალატის შედეგი.

სტატია გამოქვეყნდა ვებგვერდზე znakperemen.ru 2020 წლის სექტემბერში