დრო და მოძრაობა

2024 ავტორი: Harry Day | [email protected]. ბოლოს შეცვლილი: 2023-12-17 15:48

ზღვისპირა ოჯახთან ერთად დასვენებისთანავე, ნიკიტამ, წყლიდან გამოსვლისას, იგრძნო, რომ თბილი ქარი უბერავდა მასზე, ისევე როგორც ის ქვები, რომლებსაც ფეხი დააჭირა მის ფეხებზე. ჩაისუნთქა ზღვის ჰაერით და დატკბა მისი სურნელით. ასეთ მომენტებში ის თავს ბედნიერად გრძნობდა. ნიკიტამ შენიშნა, რომ ბოლო დროს მისთვის მნიშვნელოვანი გახდა ასეთი მომენტების შეგრძნება, მათი განცდა. ყოველ ჯერზე იყო მწუხარება, რომ ეს მომენტი დასრულდა, მაგრამ ამის შემდეგ დაიწყო მეორე. ასე რომ, მომენტიდან მომენტამდე, გრძნობებისა და მოვლენების კალეიდოსკოპი. ზოგი აშკარა ხდება, ზოგი კი შეუმჩნეველი რჩება.

სანაპიროზე მდებარე ადგილისკენ, სადაც იყვნენ მისი ცოლი და შვილი, რომლებიც ქვებისგან რაღაცას აშენებდნენ, ნიკიტამ მოისმინა მის უკან ნაპირზე ჩამოვარდნილი ტალღები. მან მას ხმაური დაარქვა და ამის შემდეგ იფიქრა, რომ სუნთქავდა: ინჰალაცია ოდნავ ჩუმია, როდესაც ტალღა უკან ბრუნდება და ამოსუნთქვა უფრო ხმამაღალია, როდესაც ის ნაპირზე იწვა. ამ ბგერების მოსმენისას მან შენიშნა, რომ ტალღები, როგორც ჩანს, ერთმანეთის მსგავსია, მაგრამ ამავე დროს ისინი ძალიან განსხვავდებიან: ხმით, სიძლიერით, მათ შორის პაუზით. და ისინი არ მეორდებიან, თითოეული ტალღა უნიკალურია და განუმეორებელია თავისებურად. ასეთი ტალღა აღარ იქნება. იქნება მეორე, მსგავსი. ერთი ტალღის დრო გავიდა, დრო მოვიდა მეორისთვის. ასე რომ, ტალღა ტალღაზე უსასრულობამდე, ან სანამ არსებობს წყლის დაგროვება, რომელსაც ზღვა ჰქვია.

დრო და მოძრაობა, გაიფიქრა ნიკიტამ. - სივრცე, რომელშიც მე აღმოვჩნდი, მუდმივად მოძრაობს. გაუთავებელი. მიმართულია წინ. ან მე ასე მგონია? სინამდვილეში, ყველაფერი უბრალოდ მოცემულია და უბრალოდ არსებობს და, შეიძლება ითქვას, ცხოვრობს თავისი რიტმით, როგორც ტალღები, რომლებიც მიჰყვებიან ერთმანეთს. საინტერესოა, რომ იმასთან დაკავშირებით, რაც ბგერებს ქმნის, მე ვამბობ "სიცოცხლეს", მაგრამ, მაგალითად, ქვის შესახებ მე ვიტყვი, რომ ის უსულოა. მიუხედავად იმისა, რომ ის, ისევე როგორც ყველაფერი მის გარშემო, განაგრძობს მოძრაობას. იცვლება მზის, ქარის, წყლის გავლენის ქვეშ. არც ისე შესამჩნევია, როგორც წლის სეზონები, მაგრამ მაინც. ის ცხოვრობს ამ დროებით მოგზაურობაში? მისთვის დრო არ არსებობს, მაგრამ არის მოძრაობა, რომელშიც ის განსხვავდება.

მეც ასე - ყოველ წამს, ცვლილებები ხდება ჩემში. მე ბუნებრივად ვანადგურებ. ამისათვის მე მხოლოდ ცხოვრება მჭირდება და დრო, სივრცე, გარემო მათ საქმეს გააკეთებს. სხეული გაცვეთილი იქნება ამის გარეშე. მე ვარ ეს ორგანიზმი, რომელსაც უჭირს აღიაროს თავისი თვითგანადგურება. თქვენ შეგიძლიათ სასტიკი ხუმრობა ითამაშოთ საკუთარ თავთან, იფიქროთ, რომ ყველაფერი სხვაგვარად ხდება, მოატყუოთ საკუთარი თავი, წარმოიდგინოთ, რომ ეს ასე არ არის.

ახლაც, როცა ვფიქრობ ამაზე, მე ვარ თვითგანადგურებული. მისი შეჩერება შეუძლებელია. მოძრაობა გრძელდება. ამას ყურადღების მიქცევა არ ნიშნავს რომ ყველაფერი შეჩერებულია. რასაკვირველია, უფრო ადვილია არ ვიცოდე ან ვითომ ვითომ არ ვიცი, მაგრამ ასე ხდება. მიკვირს ეს. მაგრამ ეს არის მოძრაობა - სამყარო მოძრაობს, ცხოვრობს, თავს ანადგურებს, ერთდროულად ქმნის ახალ ფორმას და ასრულებს წინა ფორმას. ტალღების მსგავსად - ერთი მთავრდება და შემდეგ ჩნდება ახალი. კენჭების მსგავსად - ტალღის ყოველი დარტყმისას ისინი ერთმანეთს ეჯახებიან, განსხვავდებიან, იცვლებიან სამუდამოდ. ასე ვარ - მე ყოველ წამს ვიცვლები და ძველ ფორმაში დაბრუნება არ არის.

რა თქმა უნდა, შემიძლია ამის უარყოფა, მაგრამ თავად პროცესი არ შეიძლება შეიცვალოს. Მეშინია. მეშინია სიკვდილის. რაც არ უნდა ვცდილობ წინააღმდეგობის გაწევას, მე მაინც მივყვები მითითებულ კურსს: დავიბადე, გავიზარდე, დავბერდი, მოვკვდი. არის დასაწყისი, არის დასასრული. მოძრაობა გაგრძელდება ჩემს გარეშე.”

ასე რომ, როდესაც მიუახლოვდა ოჯახს, ნიკიტამ დაასრულა ასახვა და იფიქრა მხოლოდ ერთ რამეზე: "და ახლა მათთან ერთად გავატარებ ცხოვრების მოძრაობას".

ცოლ -შვილზე დაკვირვებით მან იგრძნო სიყვარული, სითბო, სინაზე და ღრმა მადლიერება საკუთარი თავის მიმართ იმის გამო, რომ შეეძლო მისთვის ასეთი მნიშვნელოვანი მოვლენებისათვის მიექცია ყურადღება. მას მშვენივრად ესმოდა, რომ ასეთი გამოცდილება აღარ იქნებოდა. ეს ტალღებს ჰგავს ნაპირზე …

Uv– დან გეშტალტ თერაპევტი

დიმიტრი ლენგრენი